| |
Μύρισα την αλλαγή του καιρού.
Ανεπαίσθητα μικρά σημάδια
στην παλάμη του χεριού,
μια μυρωδιά ασφοδέλων
που κουβαλούσε το βραδινό αγέρι
στον ίσκιο των ανθισμένων κερασιών.
Κι έλεγες:
‘’ Τίποτα δεν άλλαξε.
Το στάρι, ξανθό, περιμένει το χέρι,
ο άνθρωπος προσμένει την Κυριακή,
τα μάτια σου που με κοιτάζουν
σαν τα πορτρέτα του Φαγιούμ.’’
Αφηνόμουν στη γητειά.
ο βραδινός ουρανός, η λίμνη δίπλα,
τα λόγια σου, πετραδάκια που πετούσες στο νερό.
……………………………………………………
Άλλαξαν θέση οι πλανήτες
κι ο Κρόνος μπήκε στην τροχιά μου
κρυστάλλινα ήταν τα φτερά μου
να δώσω προσοχή στη βαρύτητα. Έπρεπε.
Η ζωή μας είναι καταδικασμένη
σε κακές μεταφράσεις
όπως κι εμείς μεταφράζαμε πρόχειρα
την απόγνωση .
Το ξέρω, τραπουλόχαρτο μου καμένο,
ήμασταν κουρασμένοι για την αγάπη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
