| |
| | Η παλιά μου γειτονιά |  | | |
Η ΠΑΛΙΑ ΜΟΥ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Σήμερα πέρασα τυχαία από την παλιά μου γειτονιά. Αντικρίζοντας τα κτήρια με πιάσανε μελαγχολίες και ευχάριστες σκέψεις. Δεν είναι μόνο ότι ήμουνα πιο νέα και γεμάτη όνειρα και όρεξη για αγώνες και διεκδικήσεις. Οι δυσκολίες που πέρασα με κάνανε πιο δυνατή, πιο ώριμη. Άθελα χαμογέλασα όταν ήρθαν στο μυαλό μου πόσο έτρεχα εκείνη την περίοδο.
Κάποιες σταθερές αξίες δεν έχουνε αλλάξει. Τα παλιά γραφεία του ΚΚΕ, η μυρωδιά των νεραντζιών στην Αγίας Λαύρας, το ζαχαροπλαστείο ΧΑΡΑ και η μεγάλη ποικιλία παγωτού .Οι πρώην ιδιοκτήτες του ήταν από την πόλη και φημίζονταν για τα καταπληκτικά γλυκά και το αξέχαστο παγωτό τους Ίδια έμεινε η ευχάριστη φασαρία μέσα και έξω από τα καταστήματα. Η ζωντάνια και το ειδικό χρώμα της Πατησίων. Εκεί στο τέρμα Πατησίων πέρασα 8 ολόκληρα χρόνια από την ζωή μου. Αρχικά στην τέρμα Ανθέων σε μία μονοκατοικία. Γεμάτη υγρασία αλλά ήμουνα ευτυχισμένη επειδή ήμουνα προφυλαγμένη από την βαβούρα του δρόμου και το νυχτερινό πέρασμα των παιδιών με τα παπάκια. Ο κύριος λόγος επιλογής αυτού του σπιτιού ήταν η γειτνίαση του με την αγορά των λουλουδιών στην Προμπωνά. Περνούσα καθημερινά από την αγορά των λουλουδιών ,θαύμαζα την ποικιλία και χόρταινα το μάτι μου με πολύχρωμα λουλούδια .Γέμιζα μπαταριές για να αντέξω την ρουτίνα, την τσιμεντούπολη και τα νεύρα στην δουλειά μου .Στην Αθήνα κατέβαινα συχνά κάνοντας περατσάδα στην Πατησίων. Μετά έφυγα από την μονοκατοικία ,πλησίασα την κεντρική οδό και κλείστηκα σε ένα δυαράκι. Πνιγόμουνα μέσα στα 55 τετραγωνικά μέτρα Ήμουνα συνέχεια έξω από το σπίτι στα διάφορα μπαράκια της γειτονιάς.Τα λουλούδια συνεχίζουν και τώρα να μου λείπουν ,τώρα που ζώ στο κέντρο. Στην πολυκατοικία δεν τα πέρασα καλά, μου έκλεβαν την αλληλογραφία και ήταν αρνητικοί σε οτιδήποτε πρότεινα για να ομορφύνει η ζωή μας .Αγανακτούσα με τις υστερίες της γειτόνισσας που δεν με άφηνε να απλώσω τα ρούχα στο μπαλκόνι. Τώρα που έφτασα στο κέντρο δεν μπαίνω καν στον κόπο να τα απλώσω έξω. Δεν έχει νόημα. Θα τα βρω πιο χάλια από πριν το πλύσιμο. Θα τα βρω κατάμαυρα από την σκόνη και την βρωμιά .
Αναζήτησα τα παλιά στέκια μου και χάρηκα όταν είδα ότι τα περισσότερα έχουνε αλλάξει. Το μπαράκι, στην Αγίας Λαύρας , μέσα στην δροσιά ,κάτω από τα δέντρα τώρα το λένε Jamaica.Η παλιά ταβέρνα με καταπληκτικό μαγειρεμένο φαί έμεινε σιωπηλή ,με μουντζουρωμένα κοντραπλακέ ντουβάρια και μόνιμη απραξία. Η κυρία Ειρήνη με τα απίθανα σουβλάκια και το ψητά κοτόπουλα έχει προ πολλού μετακομίσει στο διπλανό νεκροταφείο .Τώρα στην θέση του μαγαζιού είναι ένα μοντέρνο μπαράκι με τυρόπιτες. Το πάρκο με το παλιό ξύλινο σπιτάκι του Ερυθρού Σταυρού παραμένει μία πράσινη όαση . Ήταν περιουσία των Κωνσταντίνου και Αθηνόδωρου Δρακόπουλου, οι οποίοι το 1921 αγόρασαν στο τέρμα Πατησίων εργοστάσιο υφαντουργίας. Με διαθήκη τους άφησαν όλη την περιουσία τους, κινητή και ακίνητη, στον ΕΕΣ. αλλά….υπέστη εκτεταμένες φθορές από πυρκαγιά, η οποία ξέσπασε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες το μεσημέρι της 6ης Νοεμβρίου. 2007. Ευτυχώς δεν καταστράφηκε .Η πρασινάδα ,οι θάμνοι και τα πολλά δέντρα δίνουν μία ελπίδα οξυγόνου για τους κατοίκους. Ξεκουράζονται οι γέροι και παίζουν τα μικρά παιδιά. Σε λίγο έφυγα χαμογελώντας. Πέρασαν τα χρόνια αλλά η περιοχή παραμένει όμορφη και γεμάτη ζωντάνια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | tzenilio@gmail.com | | | |
|
prince philip
05-05-2009 @ 11:31 | κι εσυ βρε τζενουλα στο κεντρο της αθηνας βρηκες να μεινεις ?
Χαθηκαν περιοχες οπως το Π.Φαληρο , ο Αλιμος ( που εχει και θαλασσα ή εστω η Ν.Σμυρνη , Βρηλισσια ?
Σημερα στο κεντρο δεν μενουν ελληνες , μονο αλβανοι και πακιστανοι , ποιοτητα ζωης δεν ειχε ποτε . Στον Πειραια που μεγαλωσα εγω , ειχαμε χωρο , γειτονια να παιξουμε στους δρομους , αλλανες , στο κεντρο απελπισια μονο.
ΑNYWAY
Παντως τη νοσταλγια που νιωθεις την καταλαβαινω , ετσι ενα σφιξιμο στην καρδια νιωθω κι εγω οταν φευγω απο τη Γλυφαδα που μενω και κατεβαινω στην γειτονια που γεννηθηκα και μεγαλωσα , στο κερατσινι !!! ::hug.:: | | ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
05-05-2009 @ 15:38 | Εισαι απαραδεκτη Τζενουλα.Τι παει να πει περασες τυχαια?
Ενταξει,η δουλεια ο ρυθμος της ζωης καταλαβαινω.
Αυτη τη γειτονια τη ξερω μονο 4 χρονια.
Πολλα απο οσα αναφερεις δε τα ξερω.
Αλλα πως μπορεσες να κρατηθεις μακρια απο τη ΧΑΡΑ?????
Στεκι.Οταν πηγαινω στον αδερφο μου (μενει πισω απο τη ΧΑΡΑ) ακομα και για καφε στη ΧΑΡΑ πηγαινω αγνοωντας τα μοδατα καφε διπλα. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
