| |
φευγουμε στους δρομους της σιωπης
ταξιδευουμε σε μερες ενοχης
ποια μοιρα μας σκλαβωνει
ποια καταρα μας στοιχειωνει
ιδανικοι και αναξιοι ανταμα
ηρωες που χασαμε τη φλογα
κορακια κραζουν σε κλαρι
η γη φωναζει δικαιοσυνη θελει
μα ακομα εμας μας κρατει
ο ορκος και μας καιει
ποια μας ορισε η μοιρα ενοχη
ποιος ορκος τη δυναμη μας δενει
ανταμα στις ενοχεςμας φλογα
εμεις που ορισαμε τη γη
θε να μας φαει μαυρο χωμα
σπιθες που καινε τη σαρκα
με ενοχες ξεπλυναμε τα χερια μας
με αιμα αθωων λουστηκαμε
η γη γυριζει και εμας κρατα
καταραμενοι να νομιζουμε ιδανικοι
δεμενοι με ενα ορκο
να ειμαστε ολοι μαζι
στην κολαση και στο αιωνιο σκοταδι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
