| |
Ανυπότακτο παιδί η βροχή
στην γκρίζα διαδρομή του
όλους μας κοροϊδεύει
Κορφές τσακίζει, χαλασμός,
τον λύκο αγριεύει
Φύλλα και χώμα αρώματα
χαστούκια μας μπατσίζει
Ανάσα καθάρια ο μεσημβρινός
νεογέννητου αναπνοή αναβλύζει
Θρασύς σκάει ο ήλιος στα μάγουλα
διαβήτης τον κυκλώνει
Πίσω μπροστά και χαμηλά
σ΄ αναμμένος έφηβος γυναίκες σας χαϊδεύει
Σκληρός αφέντης μ΄ άρχοντας
τους άντρες μεγαλώνει
Κάθετα κατά τις δώδεκα
κινάει να ζωγραφίσει
κορίτσια, αγόρια, σας περνά
πυρόξανθο καμβά φλογίζει
Στην επιτολή του ο αστερισμός
φθινοπωρινά ελπίζεις
κάτω απ’ την κάπα ο ζέφυρος
φυσά την χαραυγή σου
Δίπλα και μέσα ανάμεσα
πιο πάνω απ’ τις δυνάμεις
χιλιάδες πόσα ερωτήματα
απάντηση καμία
Φιγούρα της πάλαι ποτέ εποχής
ράθυμα στο δηλώνει
Σπίρτο σπαδίζει ο μυστήριος
το στόμα σου κλειδώνει
Σαν άπό μηχανής Θεός ο Ερζέ, επίλογο σου δίνει
Όπως είσαι και όσο αντέχεις
με τον Μιλού και τον Τεν Τεν
αρχίζεις και σύ να τρέχεις
Μιχαήλ Κοσταντίν Κατερίνα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
