stixoi.info: Το δικό μου παιχνίδι ανάμεσα σε ζωή και θάνατ

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το δικό μου παιχνίδι ανάμεσα σε ζωή και θάνατ

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130610 Τραγούδια, 269429 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Το δικό μου παιχνίδι ανάμεσα σε ζωή και θάνατ

Ήταν ένα πάλικάρι. Περνούσε πολύ καλά στην ζωή του. Τώρα θα είχε τελειώσει τις σπουδές του και θα είχε αφοσειωθεί σ αυτό που πραγματικά λάτρευε στην ζωή του.
Όμως δεν υπάρχει ούτε τώρα, ούτε αύριο γι αυτό το παληκάρι.
Χάθηκε. Περήφανο παιδί. Έλεγε κάτι και το έκανε. Μια μέρα το πήρε απόφαση. Θα αντιμετώπιζε την μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής του.

Απο την στιγμή που έφυγε για πάντα, όλοι με λυπόντουσαν και μου έδιναν συλληπητήρια. Δεν ξέρω γιατί αλλά εγω τα δεχόμουν. Φυσικά.. τώρα θυμάμαι. Δεχόμουν την ψευτολύπη των άλλων μόνο και μόνο επειδή δεν είχα όρεξη να καυγαδίσω μαζί τους. Να τους εναντιωθώ. Να υψώσω το ηθικό μου και να δεχτώ για πρώτη φορά οτι η ζωή είναι τόσο άδικη. Τόσο άδικη που σου στερεί τα αγαπημένα σου πρόσωπα.

Μου υπόσχέθηκε οτι δεν θα με αφήσει ποτέ μόνη. Δεν κράτησε τον λόγο του. Η αγάπη του για αυτό του το πάθος ήταν μεγαλύτερη απο οτιδήποτε άλλο, αυτή ήταν που μας χώρισε.

Ή μάλλον όχι.

Δέν έφταιγε αυτός. Δεν έφταιγε που η ζωή είναι άδικη. Δεν έφταιγε για τίποτα.
Κανείς δεν έφταιγε παρα μόνο η ζωή. Η ζωή μπορεί να φέρει τον θάνατο τόσο κοντά στους ανθρώπους για να τους ταρακουνήσει που ξεφεύγει από από τον έλεγχο της και όλο και κάποιο άτυχο ανθρωπάκι αρπάζει. Έτσι έγινε και με το παληκάρι αυτό. Το άρπαξε ο θάνατος τόσο άγαρμπα που ταρακουνήθηκα και εγώ. Ταρακουνήθηκα και κατάλαβα οτι η ζωή είναι ένα ριψοκίνδυνο παιχνίδι που είναι μοιρασμένο ανάμεσα σε ζώη και σε θάνατο. Άλλοτε νικάει η ζωή και άλλοτε ο θάνατος..


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αναμνήσεις & Βιώματα,Αθλητισμός Ομάδα Πεζά

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

..το μυαλό, μυαλό δεν έχει!

ΓΙΑΝΝΗΣ Κ 23-05-2009 @ 11:54	Οταν εχεις ακουμπησει το θανατο Εβελινα,τον λατρευεις. Ζεις εντονα καθε στιγμη της ζωης και περιμενεις. Ξερεις πως τιποτα δεν ειναι αιωνιο και αυτη η σκεψη σε απελευθερωνει.Μακαρι να πεθανω νεος και καποια Εβελινα να με θυμαται. ::theos.::
eythis 23-05-2009 @ 13:27	akrivos afto eine evelina , akrovatume anamesa se zoi ke thanato . Simfono me ton Gianni K. ::hug.::
montekristo 23-05-2009 @ 14:34	και ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση της ζωης του?

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο