Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Η μοναξιά
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130610 Τραγούδια, 269429 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η μοναξιά
 ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΠΑΡΕΑ!ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ!!!!
 
Η ΜΟΝΑΞΙΑ

Όταν το σκοτάδι πέφτει, η μοναξιά καλπάζει σαν άτι κι ετοιμάζεται να’ ρθει
μα το μυαλό μου θολώνει κι ό,τι όμορφο, γκρεμίζει σα να μην είχε ποτέ χτιστεί!
Τεράστια γιατί υψώνονται μπροστά μου και η καρδιά μου πάλι λιγοψυχεί
γιατί νιώθω σαν ένα μικρό παιδάκι, που κανένας όμως δεν επιθυμεί.

Πονάω γιατί νιώθω μόνη, ανάμέσα σε κόσμο κι όμως τόσο μοναχή
από σκάρτες κουβέντες και ψεύτικα λόγια, μοιάζω να έχω περικυκλωθεί.
Μια αλλιώτικη πλάνη, ίδια με αλάνι, κοντά της βλέπω κι απόψε να με καλεί
κι αναρωτιέμαι για πόσα βράδια, αυτή η πλάνη θέλει, να μ' ακολουθεί;

Η μοναξιά ντυμένη με αραχνιασμένα πέπλα, ετοιμάζεται κι αυτή να ρθει
έρχεται να με λαβώσει, να με πληγώσει, να δείξει εκείνη πως είναι δυνατή.
Κι εγώ, με ένα δάκρυ κι ένα σπασμένο σ’ αγαπώ, να ψάχνω ξανά το λυτρωμό μου
μα αυτός ν' αργεί, καθυστερεί κι ενώ τον επροσμένω, αυτός δεν λέει να ρθει.

Κι αυτές οι σκόρπιες λέξεις, τόσο φτηνές, τόσο μικρές, τι τάχα να μου πουν;
ψέματα, καλοφτιαγμένα θέατρα με παίζουν χρόνια, δίχως να ντραπούν.
Άνθρωποι ντυμένοι, με το μανδύα της υποκριτικής, απάνω μου ξερνούν
χώρια ο καθένας δίνει την παράσταση του κι έπειτα κι άλλοι ακολουθούν.

Καλή μου μοναξιά, σε έχω πια μάθει και μ’ έχεις κι εσύ μάθει τόσο απελπιστικά
μα σαν τρυπώνεις απ’ το παράθυρο μου, με κάνεις να νοιώθω τόσο απειλητικά
κι εσύ εκεί, πάλι γελάς που μ' έκανες δική σου
μια ψυχή που πάλευε να αντισταθεί, έγειρε και κείνη με τούτο το κορμί.


ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΙΜΙΝΗ



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 18
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

ΤΊΠΟΤΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΥΧΑΙΑ...Μ' ΑΚΟΥΣ...;
 
yiannistellidis
23-05-2009 @ 11:06
Καλή μου μοναξιά, σ΄ έχω μάθει και μ΄ έχεις μάθει σε σημείο απόγνωσης.
Σαν τρυπώνεις μέσα απ΄το παράθυρο μου, σκιάζομαι, τρομάζω...
και συ γελάς, καυχιέσαι πόσο καλά τα κατάφερες και πάλι...
μια ψυχή που πάλευε να σου αντισταθεί, έγινε δικιά σου!

etsi einai georgia ..........etsi !!!!!!
La Petite
23-05-2009 @ 11:07
Όταν το σκοτάδι πέφτει, η μοναξιά καλπάζει σαν άτι και ετοιμάζεται να’ ρθει.
Το μυαλό θολώνει και ό,τι όμορφο, γκρεμίζεται σαν να μην είχε ποτέ χτιστεί.
Τεράστια «γιατί» υψώνονται μπροστά μου και η καρδιά μου, λιγοψυχεί.
Νιώθω σαν ένα μικρό παιδί, που κανείς δεν θέλει να παίξει μαζί του.

Πονάω, γιατί νιώθω ότι είμαι μόνη, μέσα σε κόσμο πολύ, μα μόνη!
Σκάρτες κουβέντες, ψεύτικα λόγια, μαύρο φως έχω λουστεί.
Μια αλλιώτικη πλάνη, χυδαία κι απάνθρωπη, κοντά της με καλεί.
Για πόσα βράδια, πόσες νύχτες ακόμα, άραγε, θα μ’ ακολουθεί; ::blush.::
sweet kitty
23-05-2009 @ 11:14
ποια μοναξιά βρε Γεωργία μου....???....σκέψου πως πέρασες χθες και θα τα ξεχάσεις όλα!!!!!! ::hug.::
καλό σου βράδυ!!!! ::hug.::
ΚατεριναΘεωνα
23-05-2009 @ 11:21
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ!! ::yes.:: ::yes.::
yiannistellidis
23-05-2009 @ 11:25
ax vre gewrgia axxxxxxxxxxx
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
23-05-2009 @ 11:31
Σκληρο και το καλυτερο σου.Αλλα μαλλον δε σε
νοιαζει και πολυ σημερα αυτο.
Ποσα θυσιασες και ποσο κρυφτηκες καλα απο ολους.
Σου ειχα πει,κανε κατι και για εσενα,μη κοιτας μονο τους αλλους
ΜΙΤΣΕΦ
23-05-2009 @ 12:19
Γωγω στην παρεα την χθεσινη μονο ψευτικα λογια δεν ακουσαμε γιατι και οι 19 εισασταν υπεροχοι...τουλαχιστον χθες η μοναξιες πηγαν περιπατο....χαρηκα απεριοριστα που σε γνωρισα...εμπρος λοιπον στον δρομο που χαραξαμε να μεγαλωσουμε κι αλλο αυτην την παρεα με αξιολογα και γνησια προσωπα.....τερμα οι μοναξιες και τα ψευτικα λογια..
idroxoos
23-05-2009 @ 12:42
συμφωνώ με τον Δημήτρη ......και τα αλλα παιδιά...η αφετηρία
ασ γίνει το χθές.....πάμε γερά μαζί!!!!!!!!!!! ::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
Nikos Krideras
23-05-2009 @ 12:48
γειά σου Γιωργίτσα ! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
23-05-2009 @ 13:03
Γεωργια............σημερα ησουν συγκλονιστικη
::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
akolouthos
23-05-2009 @ 13:39
Κι αυτές οι σκόρπιες λέξεις, τόσο φτηνές, τόσο μικρές, τι να σου πουν;
Ψέματα, καλοφτιαγμένα ψέματα, που μόνο θέατρα ξέρουν να στήνουν.
Άνθρωποι ντυμένοι με το μανδύα της υποκριτικής, ξερνάνε πάνω μου.
Καθένας με τη δική του παράσταση και’ γω ακόμα εκεί, πιστός θεατής.

Καπως ετσι Γεωργία ,καταλαβες? ::up.:: ::up.::
niotis@yahoo.gr
23-05-2009 @ 13:47
κακη η μοναξια μια παριμια λεει
αμοναχος του κανεις δε κανει ουτε στο φαγιτο

Έρχεται να με λαβώσει, να με πληγώσει, να μου δείξει πόσο δυνατή είναι.
εισουν συγκηνητικη συμερα πολυ καλο τελια περηγραφη ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

καλοΣ.Κ.
eythis
23-05-2009 @ 14:00
Κι αυτες οι σκορπιες λεξεις, τοσο γτηνες, τοσο μικρες ,τι να σου πουν;

πολυ ωραιο ολο Γεωργια ::up.:: ::up.:: ::up.::
akolouthos
23-05-2009 @ 14:08
eisai monh Reborn?
swordfish
23-05-2009 @ 14:16
Σκληρή η μοναξιά Γεωργία μου, αλλά είναι κάτι που το κουβαλάμε από την ώρα που γεννιόμαστε,( μόνοι ερχόμαστε, μόνοι φεύγουμε) και δε μας βρίσκει, ούτε έρχεται...είναι πάντα στο ίδιο σημείο, απλά εμείς ξαναγυρνάμε εκεί κάθε φορά που μας πονάει κάτι...μήπως είναι το καταφύγιό μας κι όχι ο δήμιός μας?
Σκέψου...υπάρχει και η ερημιά που είναι πιο τραγική από τη μοναξιά γιατί η μοναξιά χαλιναγωγείται, η ερημιά όμως δεν αλλάζει! ::wink.:: ΄Ομορφο και ανθρώπινο αυτό που έγραψες!!!
Χάρηκα που σε γνώρισα! ::kiss.::
elpidakwstopoulou
23-05-2009 @ 15:20
Άνθρωποι ντυμένοι με το μανδύα της υποκριτικής, ξερνάνε πάνω μου.
Καθένας με τη δική του παράσταση και’ γω ακόμα εκεί, πιστός θεατής.
υπέροχη η γραφη σου !!!! ποσο δικιο εχεις !!!
χαρηκα πολυ που σε γνωρισα Γωγω μου νασαι πάντα καλα !!!
::up.:: ::hug.:: ::kiss.::
αισχυ(λος)
23-05-2009 @ 23:09
φοβερο!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::kiss.::
jota gerogiorgi
02-10-2011 @ 15:14
::love.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο