| |
Αξημέρωτο βράδυ...
Αξημέρωτο κι απόψε
Μας χωρίζει ένα βράδυ
Λες και είμαι μαλωμένη
Με το μέσα μου σκοτάδι...
Φώλιασαν δυο νυχτερίδες
Στο μπαλκόνι μου μπροστά
Τι ακόμη δεν με είδες
Με δυο μάτια σφαλιστά...
Ποιός τολμά και μας χωρίζει
Τόσους δακρυσμένους μήνες ;
Ποιός τη ζήση μας ορίζει
Και τριγύρω σπέρνει δίνες ;...
Σήμερα το φως δεν βγαίνει
Η αυγούλα μου κοιμάται
Στο παράθυρο.. θλιμμένη
Να ξυπνήσει.. πώς φοβάται...
Μόνη της είναι κι εκείνη
Σε μια ζήση πικραμένη
Και δεν παίρνει την ευθύνη
Να με δει απελπισμένη...
Ίσως μόνον αν σιμώσεις
Και στα χείλη με φιλήσεις
Να μπορέσεις να με σώσεις
Και το μέλλον μου ν' ανοίξεις...
Μα ως τότε μην ταράζεις
Τον λυτρωτικό μου ύπνο
Κλείσε με σε δυο φτερούγες
Από τον λευκό σου κύκνο...
Και νανούρισε τη θλίψη
Που στα στήθη μου φωλιάζει
Είναι βρέφος που νομίζει
Πως για πάντα θα θηλάζει...
Μα γοργά.. σαν μεγαλώσει
Να την πάρεις από μένα
Ώριμη να καμαρώσει
Και τους δυο μας απ' τα ξένα...
Έλα πλάϊ μου.. κοιμήσου
Τίποτε πια μην φοβάσαι
Και οι πύλες της αβύσσου
Κλείσανε.. μην μου λυπάσαι...
Είναι τ' όνειρο εφιάλτης
Μακριά σου.. μα το ξέρω
Ότι κάποια μέρα θά 'ρθεις
Και θα πάψω να υποφέρω...
3-6-2008
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
