Christa E.
04-06-2009 @ 15:58 | Κορυφαίο!!!!!!!!!!!!!! Και τα λόγια περιττά!!!!!!!!!! Καθίσταται πρόδηλη η εμπειρία της ζωής σ'αυτά τα λόγια!!!!!!! ::yes.:: ::theos.:: | |
gerontas
04-06-2009 @ 22:04 | μύθος για πάντα!! ::up.:: ::up.:: | |
Ναταλία...
05-06-2009 @ 04:17 | Δεν αποφάσισα εγώ να μεγαλώσω
Ήταν ο χρόνος ένας φίλος μου καλός
Μα κάποιο βράδυ που γυρνούσα έτσι μόνος
Βρήκα τους δρόμους που περπάτησα μικρός
Ήταν κι οι λέξεις που λερώσανε τους τοίχους
Μα κι η αλήθεια τους που κόβει σαν γυαλί
Ένός θανάτου η κραυγή μα όχι σαν φόνος
Μα σαν το κλάμα σε στενάχωρο κελί…
Υπέροχο ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Ναταλία...
05-06-2009 @ 04:17 | Δεν αποφάσισα εγώ να μεγαλώσω
Ήταν ο χρόνος ένας φίλος μου καλός
Μα κάποιο βράδυ που γυρνούσα έτσι μόνος
Βρήκα τους δρόμους που περπάτησα μικρός
Ήταν κι οι λέξεις που λερώσανε τους τοίχους
Μα κι η αλήθεια τους που κόβει σαν γυαλί
Ένός θανάτου η κραυγή μα όχι σαν φόνος
Μα σαν το κλάμα σε στενάχωρο κελί…
Υπέροχο ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
niotis@yahoo.gr
05-06-2009 @ 06:41 | Δεν αποφάσισα εγώ να μεγαλώσω
Ήταν ο χρόνος ένας φίλος μου καλός
Μα κάποιο βράδυ που γυρνούσα έτσι μόνος
Βρήκα τους δρόμους που περπάτησα μικρός
Ήταν κι οι λέξεις που λερώσανε τους τοίχους
Μα κι η αλήθεια τους που κόβει σαν γυαλί
Ένός θανάτου η κραυγή μα όχι σαν φόνος
Μα σαν το κλάμα σε στενάχωρο κελί…
τελειο κωστα ::yes.:: ::theos.:: ::up.:: | |
martin luther
09-06-2009 @ 02:03 | ::love.:: όλοι είμαστε παιδιά, απλώς νομίζουμε ότι μεγαλώνουμε | |
alogo21
17-06-2009 @ 00:30 | Ακρως συγκινητικο! Τα ποιηματα σου γαληνεύουν την ψυχη, ::up.:: ::up.:: | |
monajia
19-10-2009 @ 12:06 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
 |
