| |
| | Η θάλασσα που ενώνει τις στεριές |  | | |
Σε ερωτεύομαι...
σαν τον ήλιο βλέπω ν' ανατέλλει η μορφή σου
μέσα στη σκέψη μου . Τόσο απλή , τόσο δροσερή
η νιότη όλου του κόσμου στα μάτια σου λάμπει
σαν αστέρια που φωτίζουν το σκοτάδι της νυχτός
σαν πλοία που με τ' ανέμου τη δύναμη ταξιδεύουν.
Σε ζωγραφίζω...
και μέσα στην εικόνα σου , βάζω κομμάτι δικό μου
γίνομαι ένα μ' εσένα σ' ένα μικρό κι ασήμαντο χαρτί
χαράζω ένα χάρτη της ψυχής , ταξίδι χωρίς δρόμους
γιατί σαν Θεός η αύρα σου το αγκαλιάζει
πόσο φοβάμαι τη θάλασσα , γιατί ενώνει τις στεριές.
Πως να αντισταθώ ;
άγνωστε , ξένε μου πόθε , τριαντάφυλλο κρυμμένο
στη καρδιά μου , σαν ακριβό φυλαχτό , που μοιάζει
μ' εκείνο που φορούσες στο λαιμό σου σαν σε είδα.
Ανεξερεύνητο πεδίο το μυαλό σου , που του κόσμου
τους γρίφους παιδεύεται να λύσει με τη σιωπή.
Άραγε υπάρχεις;
ή η φαντασία μου σε έχει πλάσει , νάρκισσε των αισθήσεων;
αγνότητα των ονείρων μου , παράδοση της καρδιάς μου.
Που όσο κι αν έχει πληγωθεί , ξαναγεννιέται , σαν τα λουλούδια
που κόβονται απ' το κοτσάνι και την άνοιξη φυτρώνουν ξανά
ποιό θαύμα του κόσμου άραγε τα κάνει ν' αναπνέουν;
Ένα ποίημα ...
είναι μόνο ένα κοχυλάκι που χοροπηδάει στις χορδές
της σπασμένης μου κιθάρας , σαν πετάχτηκε μέσα
από κύματα που νιώθω πως θα 'ρθουν , κείνη τη μέρα
που ξανά θα σ' ανταμώσω , τραγούδι ξένο , τραγούδι δικό μου
φύλλα δάφνης στο χέρι θα σου δώσω να νιώσεις τον χρησμό μου.
Ο κόσμος μου ...
σαν φεγγαροντυμένη οπτασία , που σωπαίνει ένα θαύμα
για να υποδεχτεί , εκείνο που κάνει τους αγγέλους
να χαμογελούν και τους δαίμονες να γίνονται άγγελοι.
Ένα χαμόγελο , χάρισέ μου ακόμα ένα χαμόγελο
και τα τείχη του κάστρου μου γκρεμίζονται μπροστά σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
χρηστος καραμανος
06-06-2009 @ 07:36 | Ο κόσμος μου ...
σαν φεγγαροντυμένη οπτασία , που σωπαίνει ένα θαύμα
για να υποδεχτεί , εκείνο που κάνει τους αγγέλους
να χαμογελούν και τους δαίμονες να γίνονται άγγελοι.
Ένα χαμόγελο , χάρισέ ακόμα ένα χαμόγελο
και τα τείχη του κάστρου μου γκρεμίζονται μπροστά σου.
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ!!!! ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | niotis@yahoo.gr
06-06-2009 @ 08:12 | Άραγε υπάρχεις;
ή η φαντασία μου σε έχει πλάσει , νάρκισσε των αισθήσεων;
αγνότητα των ονείρων μου , παράδοση της καρδιάς μου.
Που όσο κι αν έχει πληγωθεί , ξαναγεννιέται , σαν τα λουλούδια
που κόβονται απ' το κοτσάνι και την άνοιξη φυτρώνουν ξανά
ποιό θαύμα του κόσμου άραγε τα κάνει ν' αναπνέουν;
τελειο ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Αγνή
06-06-2009 @ 08:19 | ::love.:: | | tarifula
06-06-2009 @ 10:07 | Σε ζωγραφίζω...
και μέσα στην εικόνα σου , βάζω κομμάτι δικό μου
γίνομαι ένα μ' εσένα σ' ένα μικρό κι ασήμαντο χαρτί
::love.:: ::love.:: | | frozenangel
06-06-2009 @ 13:53 | Ένα χαμόγελο , χάρισέ ακόμα ένα χαμόγελο
και τα τείχη του κάστρου μου γκρεμίζονται μπροστά σου.
ΦΟΒΕΡΟ ! ! ! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
