| |
| | Είσαι ακόμη εδώ |  | | | Η αγάπη πονά... Πόσο μάλλον όταν δεν είσαι με αυτόν, -ή που αγαπάς! | | |
[align=left]Κάτω από την λάμψη των κεριών, εσένα έχω στο μυαλό μου.
Μόνη μου σκέψη είσαι εσύ, ανήκει πλέον στο παρελθόν μου.
Δάκρυα τρέχουν καθώς κοιτώ τ' αστέρια ψηλά στον ουρανό,
σκεφτόμενη πως κάποτε τα βλέπαμε μαζί εμείς οι δυο.
Πια δεν κοιτάζουμε τον ίδιο ουρανό,όμως μια φλόγα καίει μέσα μου σε έντονο ρυθμό.
Δεν παύω να σε συναντώ σε μέρη που με πάει το μυαλό,
αλλά με λύπη συνειδητοποιώ πως πια δεν είσαι εδώ.
Σ' έχασα ξάφνου από την αγκαλιά μου κατοικείς όμως ακόμα στην καρδιά μου...
Έχασα από αυτή την αγάπη πια σαν μια παρτίδα στα χαρτιά
κι έτσι χωρίς να καταλάβω, χαμένη μες στην ξεγνοιασιά μου
τώρα νιώθω πιο έντονα από ποτέ την μοναξιά μου.
Είμαστε μίλια μακριά, μα σε νιώθω σα να 'σαι κοντά
αφού τίποτα δεν σταματά να θυμίζει του έρωτά μας τη φωτιά.
Τώρα όμως όλ' αλλάζουν... Τα πράγματα βλέπω αλλιώς,
καταλαβαίνω την απώλεια, νιώθω το παραμικρό,
ό, τι και αν σου έδωσα πέφτει στο κενό!
Μακριά από 'σένα νόημα δεν έχει η ζωή
και δυστυχώς σε όλο αυτό δεν υπάρχει επιστροφή.
Τον χρόνο πίσω αν γύρναγα όλα αλλιώς να κάνω '
λόγια που ειπωθήκανε, τίποτα παραπάνω.
Το μόνο που θα κράταγα είναι το "σ' αγαπώ".
Το μόνο αληθινό, μοναδικό, παντοτινό...
Μα και πάλι ας φτάσαμε ως εδώ το Θεό ευχαριστώ που έζησα έστω κι αυτό!
Μήνες, χρόνια κι αν περάσουν τα αισθήματα δεν αλλάζουν.
Ένα κομμάτι της καρδιάς μου θ' ανήκει πάντα σε εσένα
και με άλλους αν πάω εσένα ποτέ δεν ξεχνάω.
Η καρδιά μου σπασμένη, πότε πια δωσμένη...
Την ώρα που έφυγες από εδώ σκοτάδι έπεσε παντοτινό.
Δεν έχω πλέον να κοιτώ τα ματάκια σου τα δυο,
ούτε που να στηριχτώ τι φορές πυ αγανακτώ!
Δεν μετανιώνω για τις στιγμές που ανήκουν στο χθες
πικρία νιώθω μοναχά που δεν εννοούσες τα πιο απλά.
Λόγια γλυκά, σημαντικά για 'σένα ήταν όπως το "γεια".
Το "σ' αγαπώ" μέσα σ' αυτά, ψέμα μεγάλο, με πονά...
Δεν παύω όμως να σε ζητώ σε μέρη που με πήγαινες να ψάχνω να σε βρω.
γιατί κι ας πήρα από 'σένα πράγματα μηδαμινά
ό, τι για 'σένα ένιωσα ποτέ δεν σταματά!
Όπως το αίμα δεν σταματά να κυλά από μια πληγή που αιμοραγεί.
Τί κι αν λιακάδα επικτατεί; Στη φύση καλοκαιρινή γιορτή;
Βαθιά μέσα στην ψυχή βροχή αδιάκοπη, γερή.
Τον κόσμο βλέπω με άλλα μάτια λες κι όλα στη ζωή είναι μάταια...
Φεγγάρι ματωμένο ψηλά στον ουρανό, ρολόι σταματημένο, κάθε λεπτό χαμένο...
Το μέλλον μου έχει παγώσει, ενώ η καρδιά μου έχει λιώσει.
Θέλω να συνεχίσω μ' αδυνατώ, ολομόναχη νιώθω σε ένα βουνό!
Δεμένη με χίλια σχοινιά ανήκανη να λυθώ να βρω τη λευτεριά!
Γιατί αυτό ζητάω, το λυτρωμό μακρυά σου...
Γιατί δεν νιώθω όπως εσύ μετά το φερσιμό σου...
Γιατί μου λείπεις ελεΐνά κι ακόμα θέλω το καλό σου...
Τελικά μάλλον κατάλαβα έρωτας τι είναι:
Να αγαπάς κάποιον τρελά χωρίς πάρε και δίνε.
Πέρα όμως απ' όλα αυτά λυπάμαι πρώτα για σένα
πλάσμα χωρίς αισθήματα, δεν νοιάζεται για κανένα.
Όσα εγώ σου έδωσα αλλού δεν πρόκειται να βρεις
μα θα 'ναι πια πολύ αργά όταν με θυμιθείς,
καθώς εγώ δεν θα 'μαι εδώ για 'σένα όταν με χρειαστείς.
Ανοίγω πάλι τα φτερά μου πιο σταθερά τα βήματά μου.
Όλο και κάποιος θα το εκτημίσει κι αληθινά θα μ' αγαπήσει.
Όσο για 'μένα το "σ' αγαπώ" δύσκολα θα το ξαναπώ
πόσο μάλλον να το εννοώ, ακόμη πιο δύσκολο αυτό.
Κάτω από την λάμψη των κεριών, εσένα έχω στο μυαλό μου.
Μόνη μου σκέψη είσαι εσύ, ανήκει πλέον στο παρελθόν μου. [/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
yiannistellidis
22-06-2009 @ 06:55 | Κάτω από την λάμψη των κεριών, εσένα έχω στο μυαλό μου.
Μόνη μου σκέψη είσαι εσύ, ανήκει πλέον στο παρελθόν μου ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Simos_Vassilis
22-06-2009 @ 09:09 | Όσο για 'μένα το "σ' αγαπώ" δύσκολα θα το ξαναπώ
πόσο μάλλον να το εννοώ, ακόμη πιο δύσκολο αυτό.
Κάτω από την λάμψη των κεριών, εσένα έχω στο μυαλό μου.
Μόνη μου σκέψη είσαι εσύ, ανήκει πλέον στο παρελθόν μου
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
