Simos_Vassilis
26-06-2009 @ 08:18 | Μα τώρα ναι, θυμώνω!
Γιατί όλα αυτά ήταν ΔΙΚΑ ΜΟΥ,
δικά μου και μόνο
και δεν καταλαβαίνω πως γίνεται πια
να κοιμάμαι και να ξυπνάω
αγκαλιά με ένα τίποτα....
Δικό μου...
Τέλειο!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: | |
ΚατεριναΘεωνα
26-06-2009 @ 08:41 | Κι αν κάτι μ’ ενοχλεί πραγματικά
σ΄ αυτό το χάος που ‘χω φτιάξει και βολεύομαι,
αν κάτι με λυγίζει και με σπάει σε κομμάτια
είναι που μάζευα αποτυπώματα κι ελπίδες
φυλάγοντας τα σε αποστειρωμένα
μπουκαλάκια μέσα μου.
Μα τώρα ναι,θυμώνω!
Γιατί όλα αυτά ήταν ΔΙΚΑ ΜΟΥ,
δικά μου και μόνο
και δεν καταλαβαίνω πως γίνεται πια
να κοιμάμαι και να ξυπνάω
αγκαλιά με ένα τίποτα....
Δικό μου...
::up.:: ::up.:: | |
Ελένη Σ.
26-06-2009 @ 09:23 | Να θυμάσαι, πως αυτό το τίποτα ζει και ανασαίνει
μέσα στο «όλα» και στο «πάντα» σου….
μ’ αρέσει και μένα η συννεφιά….
κατά βάθος της μοιάζουμε και μας μοιάζει! | |
Γιάννης Ποταμιάνος
26-06-2009 @ 10:43 | Προχώρα. Για να μην πάρουν
τα αδικαίωτα όνειρα εκδίκηση
::yes.:: ::theos.:: ::yes.:: | |
Stixorragwn
26-06-2009 @ 10:50 | Συγκλονιστικό....
Η στιγμή που οι μικροί, ασήμαντοι ανθρώπινοι πόθοι, αψηφούν τα σαγόνια του χρόνου...
"Αργά και τρυφερά,
συσσωρευμένοι πόθοι αιώνων
θα γίνουν αγγίγματα σε λευκά σεντόνια.
Δικά μου...
Χέρια και χείλη που θα ψάχνουν στο άπειρο
του κορμιού σου να αφήσουν στίγματα,
ίχνη πως υπήρξα στο λίγο σου για λίγο,
μικρή στιγμούλα φωτός σε σκοτάδι..."
Ναι, ζήσαμε....
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
akolouthos
26-06-2009 @ 11:21 | Χέρια και χείλη που θα ψάχνουν στο άπειρο
του κορμιού σου να αφήσουν στίγματα,
ίχνη πως υπήρξα στο λίγο σου για λίγο,
μικρή στιγμούλα φωτός σε σκοτάδι..."
Ναι, ζήσαμε....
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
efrosiba
26-06-2009 @ 11:46 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
florlinda
26-06-2009 @ 12:36 | ΤΕΛΕΙΟ!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
| |
yiannistellidis
26-06-2009 @ 13:27 | DHMHTRA PROSKYNW !!!!! MAZI SOU !!!!! | |
 |
