Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Λίγοι με νοιάζονται, τι να πει κανείς;
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130430 Τραγούδια, 269371 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Λίγοι με νοιάζονται, τι να πει κανείς;
 Απ'ότι φαίνεται ούτε καν το ποίημα δεν θέλουν να διαβάσουν και τα σχόλια λίγα. Μέχρι και εδώ φαίνεται η πικρία..
 
Δεν το παρατήρησα ποτέ
Μα τώρα που τέλειωσαν όλα
Άρχισε να φαίνεται καθαρά
Όποτε ζητούσα λίγο φως
Να φωτίσει τις σκιές στο πρόσωπο μου
Το μόνο που έπαιρνα ήταν μια σκιά
Που φαίνεται πως με αγάπησε
Και ήταν ανήμπορη να ξεκολλήσει απ'το πρόσωπο μου
Τι να πει κανείς γι'αυτά τα λουλούδια;
Που δεν φαίνονταν όταν μαραίνονταν
Και έτσι κανένας δεν τα έβλεπε για να μπορέσει να τα ποτίσει
Τι να πει κανείς για αυτή τη θάλασσα;
Μ'αυτά τα κύματα
Που ήταν τόσο δυνατά και προσπάθησαν να προειδοποιήσουν
Μα δεν τα άκουγε κανείς
Τι να πει κανείς γι'αυτή το βροχή;
Έσταζε ερωτοβασανισμένα δάκρυα
Ποιος τα προσέχει επάνω μου;
Που στάζουν συνέχεια όπως τους καταρράκτες;
Τι να πει κανείς γι'αυτό το σίδερο;
Που ήταν τόσο αδιαφανές
Και κανένας δεν πρόσεχε πως περπατούσε σε νάρκες
Και κανένας δεν προσπάθησε να το βοηθήσει να μην καεί εντελώς
Πως να το προσέξουν αφού ήταν τόσο αόρατο γι'αυτούς;
Τι να πει κανείς γι'αυτά τα αστέρια;
Που προσπαθούσαν να λάμπουν για ειδικά άτομα
Μα κανένας δεν τα πρόσεχε
Κανένας δεν μπήκε καν στον κόπο να τα κοιτάξει
Και να πει κάτι γι'αυτά
Ούτε καν μια απλή ματιά
Και να κάνουν τα σχόλια τους
Τι να πει κανείς γι'αυτό τον άνθρωπο;
Που ερωτοβασανίζεται και χτυπιέται μόνος του;
Χωρίς να έχει πολλούς φίλους
Και αυτούς τους 2-3 που έχει
Να μην τον παίρνουν ένα τηλέφωνο να τον ρωτήσουν τι κάνει
Αν ζει, αν πέθανε, αν κλαίει, αν γελάει, αν έχει κανένα πρόβλημα
Που να μπορούν να βοηθήσουν
Κανένας δεν υπάρχει γύρω του
Κανένας δεν υπάρχει για να του δείξει λίγο ενδιαφέρον
Καλά δεν τον βλέπουν;
Τόσο αόρατος είναι;
Όταν κλαίει, που βρίσκονται φίλοι;
Φαίνεται πως οι μόνοι φίλοι που τον νοιάζονται είναι τα πλήκτρα του υπολογιστή
Γιατι βρίσκονται όποτε τα θέλει ο ίδιος εκεί
Για να υπακούσουν στις εντολές του
Να το διαμαρτύρεται
Και να μην γίνεται τίποτα
Έκανε κάτι;
Αν ναι τότε να πάει στην εκκλησία να ζητήσει συγχώρεση
Να ζητήσει συγνώμη που λέει στους φίλους του
"Είμαι εκεί για εσάς όποτε με χρειάζεστε"
"Συγνώμη για όλα μου τα λάθη,δεν θα το ξανακάνω"
Να ζητήσει συγνώμη που λέει στο μυαλό του
Πως θέλει να βοηθά πολύ κόσμο
Να βρίσκουν τον εαυτό τους
Και να τους βοηθά με ο,τι χρειάζονται
Να ζητήσει συγνώμη που το μόνο που ζητά από αυτή τη ζωή
Είναι μερικούς φίλους να τον νοιαστούν
Να τον πάρουν ένα τηλέφωνο
Να τον ρωτήσουν τι κάνει, και να τον αγαπούν
Ενώ όλοι οι αλήτες τις ζωής
Ζητάν λεφτά, τα παίρνουν
Θέλουν καλό αυτοκίνητο το έχουν
Οι δολοφόνοι που σκοτώνουν ανθρώπους και είναι ακόμα ευτυχισμένοι
Για όλα αυτά που κάνουν
Και να παίρνει πολύ καιρό για να τα πληρώσουν
Να ζητήσει συγνώμη αυτός ο άνθρωπος που τα μόνα πράγματα που θέλει
Σ'αυτή τη μίζερη ζωή
Είναι φίλους που να τον νοιάζονται, μια ερωτική αγάπη αν γίνεται
Τα ζητάει συνεχώς
Και τι παίρνει;
Ένα πληκτρολόγιο για να γράφει ποιήματα
Και πολλά άλλα άσκοπα πράγματα
Τι να πει κανείς γι'αυτό το ποίημα που θέλει να εκφραστεί;
Και είναι έτοιμο να εκραγεί από όλα αυτά που αναφέρθηκαν;
Τι να πει κανείς για έναν άνθρωπο που κραυγάζει βοήθεια
Και περνούν δίπλα του και γελάνε
Τι να πει κανείς;


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 4
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

It's not about how hard you hit, but how hard you get hit and keep moving forward
 
Simos_Vassilis
28-06-2009 @ 08:11
Τι να πει κανείς;
Υπέροχο!!!!!! ::theos.:: ::theos.::
elpidakwstopoulou
28-06-2009 @ 09:46
ειναι μια κραυγη....μια ανθρωπινη κραυγη στην ανθρωπινη
αδιαφορια...το εχω πει πολλες φορες... η ταχυτητα της εποχης
σκοτωνει τις σχεσεις ....ομως μην το βαζεις κατω προσπαθησε
σιγα σιγα μονος σου να δημιουργησεις τις προυποθεσεις για
προσεγγιση...να ελπιζεις πως ερχονται τα καλυτερα ...να
χαμογελας συχνα ...γιατι αν πλαναται γυρω σου αρνηση ....αρνηση θα εισπραττεις.......
την αγαπη μου....
αα και συνεχισε να γραφεις ...γραφεις υπεροχα !!!
eythis
28-06-2009 @ 10:16
Τι να πει κανείς ; !!!!!!!!!!!!!
Φιλία και αγάπη είναι τα ακριβότερα και σπανιότερα αγαθά φίλε μου ,
σου εύχομαι , το ταχείτερο και με τα δύο!!!!!!
Οι αλήθειες σου αφορούν τους περισσότερους ανθρώπους.
πολύ ωραίο το ποιήμα σου!!!!! ::up.:: ::theos.:: ::theos.::
χάρης ο κύπριος
28-06-2009 @ 11:02
Η Ελπίδα έχει δίκαιο...συνέχισε να γράφεις ! ! !
rosestar
28-06-2009 @ 11:16
Δεν είσαι η μόνη ψυχή που αισθάνεται έτσι...
Αυτά τα ερωτήματα που έχεις και σε θλίβουν τα έχουν πολλοί άνθρωποι...
Πάντα όταν έχω άσχημες σκέψεις, λύπη, δάκρυα και απορίες που κατακλύουν τη καρδιά μου και με κάνουν να δακρύζω και να κλείνομαι μέσα μου, νομίζω ότι είμαι η μοναδική περίπτωση στο κόσμο. Φωνές εσωτερικές του μυαλού που μου λένε ότι μόνο εσύ περνάς δύσκολα, κανένας δεν νιώθει όπως εσύ. Οι άλλοι χαίρονται και συ κλαις...
Διαβάζοντας το κείμενό σου ένιωσα ότι δεν είμαι η μόνη με αυτές τις άσχημες δυστυχώς σκέψεις...αλλά πρέπει να προχωρίσουμε μπροστά, με θετικά μηνύματα για τη ζωή και όλα θα έλθουν, σε σένα, σε μένα και σε όλους.

Να ξέρεις ότι οι άνθρωποι οι αληθινοί δεν γελούν ποτέ με τη λύπη του συνανθρώπου τους...
Ελπίζω να αισθάνεσαι καλύτερα με το σχόλιό μου, γιατί και γω παρόλο που το γράφω για σένα, παίρνω ελπίδα και γω...
Συλλογος Ερωτεωμενων και φιλων
28-06-2009 @ 13:03
1: εσχεις πολλιν αθκιασιν ::778.::
2: αρεσεν μου ::1255.::
3: εν για μενα που το ειπες? ::1492.::
sissaki ssss
29-06-2009 @ 01:23
hey!!!!!!!!γιατι τοση πικρα φιλε μου;;;;
παρολα αυτα σε καταλαβαινω απολυτα.....το εχω νιωσει χιλιαδες φορες αυτο...να θες καποιον και να μην εχεις κανεναν να σε καταλαβει....αλλα στο πισω μερος του μυαλου μας ξερουμε οτι υπαρχουν πραγματικα ανθρωποι που ειναι οντως φιλοι μας και που μας αγαπανε...ακομα κι αν το ξεχνουν καποιες φορες..ακομα κι αν δεν μας το δειχνουν οσο εμεις θα θελαμε...μα τι πρεπει να κανουμε για να τους κανουμε να καταλαβουν πως ενα τηλεφωνο,μια αγκαλια,μια λεξη,ενα κατι τελοσπαντων σημαινει για εμας τοσα πολλα...ισως το θεωρουν τοσο απλο,τοσο ασημαντο και δε το κανουν....η παλι ισως εμεις περιμενουμε περισσοτερα απο οσα μπορουν να μας δωσουν...ισως θελουμε να μας δωσουν οσα δινουμε εμεις....μα...δεν ειναι ολοι ιδιοι....

::hug.:: ::hug.::
Ναταλία...
30-06-2009 @ 06:07
Κραυγή ψυχής πολύ ωραίο ::yes.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο