| |
Λησμονημένες αισθήσεις
σχεδόν απόκληρες
συνοδεύουν την ενοχή
το δίχτυ πούχες πιαστεί
πριν ο χρόνος
σαν άμμος κυλήσει
σπάζοντας το γυαλί κλεψύδρας
που το μέτρημα ξέχασε
μαζί με το μελάνι
που σβήστηκε
σε άδεια σελίδα.
Έμειναν τα δάχτυλα
να νιώθουν τη φωτιά
που καίει τη μνήμη.
Ακολούθησα τα ίχνη
για ν' αφήσω
στην άκρη της θάλασσας
την ανάμνηση
πριν ταξιδέψει
σε άλλον αστεροειδή
και κατοικήσει
όπως εγώ στο δρόμο
σαν θάνατος κατοικώ
με λόγια πληγές
που τα φόρεσα
κι ας μη χώραγα
στη δική μου σκιά.
Μόνο μια πέτρα
σφικτά κράτησα
με ενέργεια μαγική
για να μπορώ τον σχηματισμό
των ματιών σου να βλέπω...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
