| |
[color=black][font=georgia]Πιστέψετε ότι σας λέω για τους νεκρούς
Τους νεκρούς με τα κόκκινα πουκάμισα
Με ζωντανά όμως ακόμη κρανία,
Μες’ τα παράγωνα κύμματα καθώς παλεύουνε
Λίγοι με ακονισμένες γλώσσες
Αρπάζονται από τα ρολόγια που περνούν
Αφήνοντας πίσω χλομιά τα εννιά καλοκαίρια
Να τους κυνηγούνε καβάλα στα μαύρα έντομα
Φορεμένοι τα μάρμαρα των θανάτων..
Με κάτι πήλινες αλυσίδες στη γαλέρα του ο ήλιος
Τις σπάει με τα κίτρινα νύχια του.
Οι υπόλοιποι άντρες, βουλιαγμένοι στα σπίτια τους
Και μια γυναίκα πηδάει από ταράτσα σε ταράτσα να σωθεί
Από ετούτη την φωτεινή τρικυμία [/color][/font]
{Α}
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
