| |
ΠΑΝΤΑ ΑΝΗΣΥΧΩ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Τελευταία πολλοί άνθρωποι…χάνονται. Αθόρυβα ή με πολλά ταρατατζούμ, απότομα ή μετά από μία άνιση μάχη με τις αρρώστιες φεύγουν από αυτό τον κόσμο τον αμαρτωλό. Αλήτες ή καθωσπρέπει, με δόξες ή χωρίς πολλά λόγια, την κάνουν με μικρά πηδηματάκια.. Και αν αυτό συμβαίνει στο έξω κόσμο η απώλεια δεν σε αγγίζει ιδιαίτερα. Δεν θα ζήσουμε αιώνια. Επιβεβαιώνεται το αίνιγμα που έσωσε τον Οιδίποδα. Ξεκινάμε μπουσουλώντας στα τέσσερα ,προχωράμε με τα δύο μας πόδια, γερνάμε περπατώντας με την βοήθεια ενός μπαστουνιού και τελειώνουμε να μας κουβαλάνε τέσσερα άτομα..
Εκεί που πονάς είναι όταν άτομα γύρω από την οικογένεια και το φιλικό σου περιβάλλον αρχίζουν και αραιώνουν. Φίλοι καρδιακοί που σου αναφέρουν κάποια συμπτώματα. Κάποια μικροπροβλήματα. Κάποια πονάκια. Αρχικά δεν δίνεις ιδιαίτερη σημασία .Δικαιολογείς τις απουσίες με πρόσχημα κάποιο ασήμαντο πρόβλημα .Ιατρικό .Περνάνε μήνες και κάνεις μαύρα μάτια να τον δεις. Μετά αντιλαμβάνεσαι ότι το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό .Αρχίζουν οι προβληματισμοί σχετικά με την επιλογή της καλύτερης θεραπείας. Συμβούλια και ιατροσυμβούλια. Εξετάσεις και πάλι εξετάσεις και τα πράγματα χειροτερεύουν όταν…οι γνώμες των γιατρών διίστανται .Ο φίλος ,που δεν ξέρει ιατρική, δεν καταλαβαίνει την βαρύτητα της νόσου. Υποτιμάει την έκταση του προβλήματος και σε ειρωνεύεται όταν προσπαθείς να του εξηγήσεις και εκφράζεις τις έννοιες σου.. Η ανησυχία θα εγκατασταθεί για τα καλά στο μυαλό και την ψυχή σου όταν θα ανακαλύψεις ότι δεν υπάρχουν λύσεις. Η κατάσταση εξελίσσεται προς το χειρότερο. Το ιατρικό πρόβλημα είναι πλέον ορατό σε όλους .Ιατρούς και μη.Δεν είσαι Θεός για να τον σώσεις. Πονάς πολύ όταν ξέρεις ότι θα χάσεις έναν φίλο. Δύσκολα μπορείς να δεχτείς ότι μερικοί άνθρωποι πρέπει να φύγουν. Για πάντα. Σπαράζει η ψυχή σου όταν βλέπεις ένα άτομο που ήταν ανεξάρτητο και χαμογελαστό, έξυπνο και λαμπερό να καταντήσει ένα ερείπιο. Να σέρνεται .Να χρειάζεται δύο άτομα για να κάνει λίγα βήματα. Να ξεχνά τι είπατε πριν λίγα λεπτά. Να μην μπορέσει να ορίσει το σώμα και το μυαλό του. Να πατάει την σκιά του (όπως λέει ο Ν. ΄Ασιμος )όταν βγαίνει έξω.
Σαν φίλος ,που είσαι θα του σταθείς. Θέλεις να βοηθήσεις .Ρωτάς τους ειδικούς, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να προσεγγίσεις το ταλαιπωρημένο του μυαλό. Πικραίνεσαι όταν μαθαίνεις ότι αυτά που μπορείς να κάνεις δεν έχουν διάρκεια στο χρόνο. Θεραπεύεις τα συμπτώματα και όχι την αιτία. Δεν υπάρχουν αποτελεσματικές μεθόδους. Το μόνο που σου μένει είναι να του γλυκάνεις τις τελευταίες. Στιγμές. Ήσασταν αγαπητοί φίλοι για πολλά χρόνια. Δεν θέλεις να του πεις ψέματα. Δεν θέλεις να τον παραμυθιάσεις αλλά πρέπει !δεν θα του στερήσεις την ομορφιά των τελευταίων στιγμών. Που θα βρεις το θάρρος να το παίξεις γαϊδούρι ;τέρας αναισθησίας σαν να μην βλέπεις την κατάντιά του. Να ρίξεις ανώδυνα αστειάκια και να χαμογελάς σαν χαζός. Μπορείς να σταθείς δίπλα του χωρίς να καταδυναστεύεις την ελευθερία του; Πώς προσφέρεις λύσεις που δεν σου αρέσουνε ;Πώς προτείνεις την ύπαρξη ενός ξένου ανθρώπου ,που θα βοηθήσεις στους περιπάτους, όταν ούτε εσένα σου αρέσει να έχεις κάποιον στα πόδια σου; Πώς επιμένεις στην πρόσληψη μόνιμου οικιακού βοηθού όταν θέλεις να διατηρήσει την αυτονομία του; Η στέρηση της ελευθερίας όταν τον αφήνεις, στα χέρια ξένου ανθρώπου ,σε σκοτώνει αλλά δικαιολογείσαι .Δεν υπάρχει άλλη λύση. Θλίβεσαι και όταν φτάνεις σπίτι σου .Κλαίς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
