| |
Οι καμπανες χτυπησανε για τελευταια φορα
και εγω σηκωθηκα μετρωντας τα λογια
της απογευματινης μου προσευχης.
Εσβησα τα κερια φυσωντας με δυναμη
και περπατησα την αδεια μου εξοδο
διασχιζοντας την αιθουσα με τους Αγιους.
"Το πνευμα" μου ειπε ο πατερας
"ευλογησε τα μερη αυτα
με συνορα και ανθρωπους"
Και ετσι το συνορο περνω των ανθρωπων
σε μερος και σιδερο
φωτια και ατσαλι.
Σε μερος και θανατο
διασχιζω τους χαρτες
που μονο προφητες
προδοτες και μαρτυρες
που μονο εκει
και μονο εφιαλτες.
Ανοιξα την πορτα
και αφησα το σκοταδι να καταπιει
τον νυσταγμενο ουρανο.
Και τοτε αδελφοι μου.
Ειδα Εκεινην που τοσο αγαπησα
ντυμενη σιωπη
βαμμενη στα μαυρα.
Το ομορφο προσωπο
να ναι χλωμο
το αιμα ν αφησει
να τρεξει στα ματια.
Και ηταν στο βλεμα της
πια καθαρο
κι η ασπηλη σαρκα της
να ειναι κομματια.
"Ψυχη μου!"
φωναξα ο δυστυχης
που τοσο αναπαντεχα ζουσα το τελος
ενος εφιαλτη οικειου κι αλοκοτου
και απλωσα τα χερια μου στον ουρανο
και ειπα
"ΘΕΕ ΜΟΥ!"
και ορμησα κλαιγοντας
να αγκαλιασω εκεινη
που μεχρι εχτες
ταιζα κι εκοβα
απ την καρδια μου.
Που ηταν εκει
και ηταν κοντα μου.
Επεσα επανω της
με ολη μου την δυναμη.
Την εσφιξα.
Και παλι αδελφοι μου
ειδα εκεινην που τοσο αγαπησα
να ναι φριχτη η μορφη της και ξενη
γεματη χτικια
αρρωστια
και μαγια.
Εικονα λεπρη
σχεδον
πεθαμενη.
Και σπαει
και τρυπαει
και γινεται σταχτη
και μ ενα φιλι
τ αερα βροχη
απανω στο δερμα μου
αργη να ξεσπαει.
Κι οπου πατουσα
μαραινει την γη
να γινει φωτια
καταρα
και παει.
Και ολο μιλαει
φωτια που μιλαει.
Και αρχισε η που**να με τις χιλιες της γλωσσες
να γλυφει τους ναους των προγονων μας
τους ταφους μας
και ολα εκεινα
που μεχρι εχτες
φανταζαν μεγαλα.
Αξιωματα και αληθειες
σε μια στιγμη
χωρις αφορμη
γινηκανε σταχτη.
Να γινανε σταχτη.
Και γινανε σταχτη.
Σιωπη.
Το επομενο πρωι με βρηκανε τα καραβανια που περνουσαν ιδρωμενο και ανημπορο , ντυμμενο το εσωρουχο μοναχα κι εκεινο γεματο με σπερμα ξερο και δοντια σπασμενα να ψαχνω την σταχτη.
-λοιπον?ποιος εισαι εσυ?
Και εγω που θυμομουνα
σκεφτηκα λιγο
-Δεν εχω ιδεα.Δεν ξερω που παω.
Και πηρα τον δρομο
να φυγω απ την ερημο
κι απο ερημο σ ερημο
για χρονια γυρναω.
Ακολουθωντας ενα καραβανι παραξενο.Και κρυβω αυτην την μικρη τρελη ιστορια
κι ολο γυρευουμε
γυρευουμε κατι...
κι ολο γυριζουμε
να βρουμε ενα κατι....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
