| |
| | Η αρχή του τέλους...ή το τέλος μιας αρχής |  | | |
Είναι ξημερώματα Τρίτης και εγώ
ακόμα ξύπνια κοιτάζω το κενό
θέλω σε κάποιον να μιλήσω, κάτι να πω
μα κανείς δε μ’ ακούει, είναι μάταιο
Οι σκέψεις με πνίγουν, τα όνειρά μου εφιάλτες
τα θέλω μου και τα πιστεύω όλα κλεισμένα
χαμένα στου χρόνου το πέρασμα
όπου τα πάντα σαρώνει, τις στιγμές σκοτώνει
Ένας λαβύρινθος η ζωή μου, χωρίς έξοδο
μια ζωή περιπλάνηση στων δωματίων την έρημο
η ψυχή να λιώνει, να καίγεται το μυαλό
ο φόβος ασύστολος και έντονος χωρίς δισταγμό
Ξημέρωμα ακόμα, ο αέρας ακόμα πιο δυνατός
τρίζει τη σιωπή η ανάσα καθώς βαραίνει
η καρδιά που τα υπομένει αυτά συνεχώς
τώρα ξεψυχά καθώς η ελπίδα αργοπεθαίνει
Ένας λαβύρινθος η ζωή μου, τα πατώματα πολλά
κάθε όροφος κάτι καινούριο και παράξενο
ο πόνος με πολλά γνωστά και άγνωστα πρόσωπα
μέχρι που ξεχνάς τον εαυτό σου, τον θεωρείς ξένο
Ξημέρωμα ακόμα, τι λες θα αντέξεις;
έχεις χρόνο να σκεφτείς και όμως πέφτεις
το αίμα παγώνει και εσύ αναίσθητη
καρδιά μου σταματάς χωρίς να παλέψεις
Ένας λαβύρινθος η ζωή μου, που με πετά
μέσα στο χάος, στο σκοτάδι με ρίχνει
με έναν μινώταυρο αιώνια να με κυνηγάει
τις στιγμές που ζω με κλεψύδρα να μετράει
Το ξημέρωμα τελείωσε, τελείωσα και εγώ
άραγε να πέθανα ή μπορώ ακόμα να ζω;
ήρθε η άνοιξη, ανέτειλε ο σωτήριος ήλιος
ή είναι και αυτή μια ουτοπία του χειμώνα που ζω;
Λαβύρινθος είναι η ζωή μου, μια είναι η πόρτα
άραγε την βρήκα, τι είναι εκείνα τα φώτα;
πάω κοντά με τόση ελπίδα, μα και πάλι τίποτα
είναι η πόρτα που μ’ έκανε να γυρίσω από κει που μπήκα
Ζω ή νομίζω πως ζω…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | tantavera@yahoo.gr | | | |
|
Γιάννης Ποταμιάνος
06-09-2009 @ 08:44 | Ένας λαβύρινθος η ζωή μου, που με πετά
μέσα στο χάος, στο σκοτάδι με ρίχνει
με έναν μινώταυρο αιώνια να με κυνηγάει
τις στιγμές που ζω με κλεψύδρα να μετράει
Καλό απόγευμα Μαρία
Πολύ ωραίο
::yes.:: ::theos.:: | | STARI1972
06-09-2009 @ 08:47 | Ένας λαβύρινθος η ζωή μου, τα πατώματα πολλά
κάθε όροφος κάτι καινούριο και παράξενο
ο πόνος με πολλά γνωστά και άγνωστα πρόσωπα
μέχρι που ξεχνάς τον εαυτό σου, τον θεωρείς ξένο
Ξημέρωμα ακόμα, τι λες θα αντέξεις;
έχεις χρόνο να σκεφτείς και όμως πέφτεις
το αίμα παγώνει και εσύ αναίσθητη
καρδιά μου σταματάς χωρίς να παλέψεις
...λυγιζουμε..δεν σπαμε..
πολυ καλο | | sofiagera
06-09-2009 @ 08:50 | Ένας λαβύρινθος η ζωή μου, χωρίς έξοδο
μια ζωή περιπλάνηση στων δωματίων την έρημο
ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Έξοδος υπάρχει αρκει να μη γυρίζουμε πίσω. ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | the beauty
06-09-2009 @ 08:56 | ήρθε η άνοιξη, ανέτειλε ο σωτήριος ήλιος
ή είναι και αυτή μια ουτοπία του χειμώνα που ζω; ::theos.::
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ, ΜΕ ΑΓΓΙΞΕ , ΟΠΩΣ ΘΑ ΑΓΓΙΞΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΨΥΧΕΣ ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
