| |
| | Όχι ρέκβιεμ για τον τελευταίο σκύλο |  | | |
[color=black][font=georgia]Στα χωριά μου, στήνουν από εχτές κρεμάλες
και μαύρα ανεμίζουν τα μαντήλια των γυναικών
Εκείνοι που έχουνε τις συνταγές , γελούν
Από εκείνα που θυμίζουν, όσο γιατρεύουν.......
Στήνουν κρεμάλες στα χωριά μου από εχτές
Και τα μαντήλια γυναικών μαύρα ανεμίζουν
Γελούν εκείνοι που έχουνε τις συνταγές
όσο γιατρεύουν από εκείνα που θυμίζουν
Κατεβαίνεις με κάτι φρόκαλα στα πόδια
Ένα αστρί, στο ρωγοβύζι της σελήνης
Και να κρατάς και να κραδαίνεις στο ένα χέρι
Αντί σπαθί, ατόφιες πούλιες κεχριμπάρι.......
Με κάτι φρόκαλα στα πόδια κατεβαίνεις
Στο ρωγοβύζι της σελήνης ένα αστρί
Και στο ένα χέρι να κρατάς και να κραδαίνεις
ατόφιες πούλιες κεχριμπάρι αντί σπαθί
Με βιά έκοψε ο σκύλος την αλυσίδα
Και απ΄τη γη ένα λείψανο ξεπρόβαλε
Όλορθη μια καταιγίδα στην ομορφιά του
διαταγή και βροχή στέλνει σε μια ελιά.......
Ο σκύλος έκοψε με βιά την αλυσίδα
Και ένα λείψανο ξεπρόβαλε απ’ τη γη
Στην ομορφιά του όλορθη μια καταιγίδα
Σε μια ελιά, στέλνει βροχή και διαταγή
Και τους φέρνουνε δεμένους, στήνουν κρεμάλες
Με κάποιο φυλακτό δένεις τον άνεμο
Και στους όχι λευκούς μα κρυσταλένιους λαιμούς
Το σκοινί και το νερό βρήκε το θρόνο.......
Στήνουν κρεμάλες και τους φέρνουνε δεμένους
Δένεις τον άνεμο με κάποιο φυλακτό
Και στους λαιμούς, όχι λευκούς μα κρυσταλένιους
Βρήκε το θρόνο το σκοινί και το νερό
Δεν φωνάζει η ψυχή και κάθεται άπραγη
Μια μαύρη πούλια απ’το σκοινί σα ξεγλυστρά
Και ύστερα κι άλλη αδειάζει σιγά-σιγά
Κι είναι μοναχή εκεί, αδειάζει ο κόσμος........
Κάθεται άπραγη η ψυχή και δεν φωνάζει
Σα ξεγλυστρά μια πούλια μαύρη απ’το σκοινί
ύστερα κι άλλη και σιγά-σιγά αδειάζει
αδειάζει ο κόσμος κι είναι μοναχή εκεί.
Σκύλος ποτέ δεν έκλαψε μα ούτε αρνήθει
Να σέρνει απ’ το λαιμό την αλυσίδα του
Σπίτι του και παραμύθι σε μια κουφάλα
Και ένα νύχι και ένα ζοφερό δόντι..........
Σκύλος δεν έκλαψε ποτέ μα ούτε αρνήθει
Την αλυσίδα του να σέρνει απ’το λαιμό
Σε μια κουφάλα σπίτι του και παραμύθι
Και ένα νύχι και ένα δόντι ζοφερό
Απ’ το γκρεμό στα φόρτσα του μαΐστρου ντούρο
Τζίβα σωστή γεροτσιγγάνας ορθιά τρίχα
Μετά το στημένο τέταρτο φονικό
Στα μπλε νερά της αλάνας χιμάει με φόρα......
Ντούρο στα φόρτσα του μαΐστρου απ΄το γκρεμό
Τρίχα ορθιά τζίβα σωστή γεροτσιγγάνας
Μετά το τέταρτο στημένο φονικό
Χιμάει με φόρα στα νερά της μπλε αλάνας
Και φάνταζε στοιχείο, λυσσώντας έπεφτε
Μα τον γδούπο σ’άγριους βράχους ακούσαμε όλοι
Πέταξε απ’το χωριό σα μαύρη πούλια
Τους μονομάχους των θεών για να ξεσκίσει......
Λυσσώντας έπεφτε και φάνταζε στοιχειό
μα όλοι ακούσαμε το γδούπο σ’άγριους βράχους
σα μαύρη πούλια πέταξε απ’το χωριό
για να ξεσκίσει των θεών τους μονομάχους
Θα είμαι εγώ στην τελευταία την κρεμάλα
Με ένα δόντι λoιμασμένο και ένα νύχι
Βρήκαν έναν σκύλο ναυαγό άκουσα
Μισολιπόθυμο κακό και λυσσασμένο....
Στην τελευταία την κρεμάλα θα είμαι εγώ
με ένα νύχι και ένα δόντι λoιμασμένο
άκουσα βρήκαν έναν σκύλο ναυαγό
άσπρο, χαρούμενο, και ελευθερωμένο...[/color][/font]
{Α}
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
| | Ο κιμάς κόπτεται παρουσία του πελάτη | | | |
|
χρηστος καραμανος
09-09-2009 @ 00:24 | Στην τελευταία την κρεμάλα θα είμαι εγώ
με ένα νύχι και ένα δόντι λoιμασμένο
άκουσα βρήκαν έναν σκύλο ναυαγό
άσπρο, χαρούμενο, και ελευθερωμένο...
ΩΡΑΙΟΣ Ο ΣΠΛΑΤΣ!!! ::up.:: | | υπατία
09-09-2009 @ 02:30 | δυό τέρψεις σ' ένα γραπτό!!
| | glaykh 1982
09-09-2009 @ 02:35 | ::rock.:: ::rock.:: ::rock.:: | | justawoman
09-09-2009 @ 02:59 | Έμμετρος ή σε ελεύθερο στίχο, η μουσικότης αναβλύζει... και όχι μόνο... Είσαι ποιητής θεσδεθες!!!
Που 'σαι ρε σπλατς, σ' αποθύμησα ::kiss.:: | | barboutsala
09-09-2009 @ 05:48 | όχι ρέκβιεμ-κλαρίνα; | | poetryf
09-09-2009 @ 09:45 | Eξαιρετικό .....
::theos.:: | | elpidakwstopoulou
09-09-2009 @ 11:28 | φοβερη εναλλαγή ...φοβεροί στίχοι ...υπέροχος !!!! ::up.:: ::up.:: | | Ιππαρχος
09-09-2009 @ 13:45 | Παράξενος ο τίτλος και ασυνήθιστος ο συνδυασμός έμμετρου και μη λόγου, πανέμορφο αποτέλεσμα ωστόσο... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
