| |
κοιμησου μικρο μου παραμυθι
τωρα που ο χρονος επαψε
και η μπορα εχει κοπασει
χαντρες μαργαριταριων τα ματια σου
κανενα δακρυ ας μη τα σκεπαζει
θελω να πω τοσα
μα αρετή μου η σιωπή
πέρασαν οι φουρτούνες
οι θάλασσες έχουν σκεπάσει
μα εσύ κομίσου
τώρα ακόμη και τα χρόνια προσπερνάνε
τις μέρες τις ανόσιες έχω σβήσει
τώρα σε άσπρο καμβά πινέλο παίρνω
είναι ένα αστέρι που ακόμα τρεμοσβήνει
μα ακόμα και έτσι τις νύκτες σε θυμίζει
στη γη που είμαι ναυαγός ακόμα προσμένω
ίσως να ταν πιο ωραία να πάιζα με λέξεις
οταν ήμουνα εκεί μα οι λέξεις μια απάτη
δεν μπορούσα να πουλήσω αντικατοπτρισμους
τώρα κομίσου όσο περνάει ένα βράδυ
ίσως αύριο να μαι κει μακριά από σκοταδι
και το δρόμο για τον κόσμο να έχω βρει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
