Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131040 Τραγούδια, 269518 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Εκείνη
 
Σαλεύει αντάρα χύνεται αστροφώς
Και το σκοτάδι το πλουτίζει ένα σμαράγδι
Πως κύλησε στο μαύρο χάος
Ο πυρήνς μιάς δημιουργίας
Η σιωπηλή αναγάλλια με τα πλουμίδια της
Νερά κελαρύζουν
Στο νύχτιο αυτό τόπο της ερημιάς
Αλλά και μιά ανευωδιά σαν πρώιμου ρόδου
Έτσι δειλά αναδίνει
Παλμοί φτεροκοπούν
Τα νυχτοπούλια συντροφιά κι αυτά κρατούν
Όσο για τ’άλλα όλα σωπαίνουν
Ανασασμός άλλος κανείς
Με τα λίγα αυτά στοιχεία
Ξαλαφρώνει η βαριά ψυχή
Κι όλα μοιάζουν ευτυχία
Όλα είναι θάμπος κι έκσταση
Όλα είναι καλωσύνη και ξεκούραση.........

Μετράω τις ώρες ,κοιτάζω τα σημάδια και τις ρυτίδες μου
Και ψάχνω τη μορφή της ανάμεσα σ’ανθρώπους και θεούς
Κι εκείνη, αγάπη ζωντανή, με περιβάλλει μ’ελπίδες
Κι εικόνες αμέτρητες για νέους τόπους ανοιχτούς

Ανοίγω την καρδιά μου κι ανασαίνω με ήσυχη πνοή
Δικό της το χρώμα ,το ρίγος και η δροσιά του αγέρα
Ριζώνουν βαθιά μες στη ψυχή μου ,με κρατούν στη ζωή
Και γαληνεύουν τον καημό μου κάθε καινούργια μέρα




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Spartinos
18-09-2009 @ 00:27
::up.:: ::up.:: ::up.::
elpidakwstopoulou
18-09-2009 @ 00:41
νερά κελαρύζουν....παλμοί φτεροκοπούν....ξαλαφρώνει η βαριά ψυχή ...και του ποιητή η πένα ζωγραφίζει το θαύμα ...... ::theos.::
oneiropola
18-09-2009 @ 00:56
............ ::up.:: ::up.:: ::up.:: ............
μηχανοδηγος
18-09-2009 @ 02:15
Λυρικότατο...φίλε ΑΝΤΗ.
Helene52
18-09-2009 @ 02:29
Υπέροχο ::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
efrosiba
18-09-2009 @ 02:37
Μετράω τις ώρες ,κοιτάζω τα σημάδια και τις ρυτίδες μου
Και ψάχνω τη μορφή της ανάμεσα σ’ανθρώπους και θεούς
Κι εκείνη, αγάπη ζωντανή, με περιβάλλει μ’ελπίδες
Κι εικόνες αμέτρητες για νέους τόπους ανοιχτούς

Ανοίγω την καρδιά μου κι ανασαίνω με ήσυχη πνοή
Δικό της το χρώμα ,το ρίγος και η δροσιά του αγέρα
Ριζώνουν βαθιά μες στη ψυχή μου ,με κρατούν στη ζωή
Και γαληνεύουν τον καημό μου κάθε καινούργια μέρα
::theos.::
Ναταλία...
18-09-2009 @ 02:45
Ανοίγω την καρδιά μου κι ανασαίνω με ήσυχη πνοή
Δικό της το χρώμα ,το ρίγος και η δροσιά του αγέρα
Ριζώνουν βαθιά μες στη ψυχή μου ,με κρατούν στη ζωή
Και γαληνεύουν τον καημό μου κάθε καινούργια μέρα

Πάλι ζωγράφισες ποιητή ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
pithanos
18-09-2009 @ 02:47
::smile.::
Γιάννης Ποταμιάνος
18-09-2009 @ 03:26
Μπράβο πολύ ωραίο
καλό απόγευμα ΑΝΤΗ
::yes.:: ::yes.::
Ελένη Σ.
18-09-2009 @ 05:07
Κρατώ μόνο την έκσταση και όλη τη μαγεία που γλυκοστάζει η ποίησή σου!
facet
18-09-2009 @ 05:08
μαγευτικό .Ενας ύμνος στον έρωτα !!μπράβος σας πρέπει να είναι πολύ τυχερή !!! ::up.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο