| |
Ένα χωρίς παραθυρόφυλλα καλυβάκι
η σκιά της στην κόγχη ο αμείλικτος γλόμπος πάνω της.
Τόσο κοντά σου που θα μπορούσες να την αγγίξεις.
Εξακοντίζεις την απόγνωσή σου μέσα από το τζάμι
φάντασμα που ανασαίνει ξετρελαμένο
τη χωμάτινη μυρωδιά των αγρών
σπαραγμένος από εξαϋλωμένο πόθο.
Κάτω απ' το φως του φεγγαριού τα κλαδιά
ασπρίζουν όμοια με κόκαλα
κάθε βραδιά παίρνει μαζί της και το λυγμό σου
γλυκά τη σάρκα του ουρανού σαν τεμαχίζουνε
-κι εσύ παράξενα εξαγριωμένος φεγγοβολάς
από μιαν αυστηρή τρυφερότητα-
οι βουβές ξυραφιές των άστρων.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
