Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το Τέλος των Ημερών (μέρος 9)
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130388 Τραγούδια, 269368 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το Τέλος των Ημερών (μέρος 9)
 
Πήδηξα από την καρότσα, μ’ όση ευλυγισία μου επέτρεπαν τα χρόνια μου και η κατάσταση της σπονδυλικής μου στήλης. Η ομήγυρης με πλησίασε αμέσως. Προετοίμασα τον εαυτό μου για καταιγισμό ερωτήσεων επί οποιουδήποτε τυχόν ζητήματος (εγώ είχα τουλάχιστον 3-4 εκκρεμότητες ανοιχτές), αλλά η εμφάνιση του γέροντα άλλαξε το σκηνικό. Φίλησα το χέρι του με σεβασμό. Με τράβηξε με στιβαρή αποφασιστικότητα παραπέρα, μη αφήνοντας περιθώρια στους τρίτους για ασφαλή ανάμειξη. Οδηγώντας με μακριά από το πλήθος με άνεση οικοδεσπότη, με καθησύχασε λέγοντάς μου ότι θα τα λέγαμε αργότερα και με τα λόγια αυτά με αποχαιρέτησε. Πάντα καίριος και ακριβής, φάνταζε στα μάτια μου ως ευρισκόμενος πάντα στο κέντρο του κύκλου.

... Εσύ που θέλησες να σωθούν όλοι

Μου άρεσε να αρχίζω τις προτάσεις μου με λέξεις όπως «ουδέποτε», «περιττό», «ασφαλώς» και τα όμοια. Δεν μπορούσα ωστόσο να αρθρώσω λέξη. Αποχαιρέτησα με τη σειρά μου το δέσποτα μ’ ένα νεύμα του κεφαλιού κι ανέβηκα τη σκάλα του σπιτιού μου. Εδώ κάπου τελείωνε η μέρα κι άρχιζε ο πόνος στην πλάτη.
Η τηλεόραση ήταν ακόμα ανοιχτή. Η ύποπτη εφεύρεση, που με καλούσε ωστόσο να μην την πιστεύω, πέρναγε μηνύματα το ένα μετά το άλλο, ποτίζοντας όσο έλλειπα τους τοίχους, τα έπιπλα, το πάτωμα, τον αέρα. Άνοιξα τη μπαλκονόπορτα και βγήκα έξω. Περίμενα για λίγο. Έπρεπε να μάθω να το ελέγχω. Μπήκα πάλι μέσα, εν πλήρη συνειδήσει (αλίμονο μου).
Είχα μάθει να ζω μόνος. Τα ρούχα μου, άπλυτα σχεδόν κραύγαζαν για μια αξιοπρεπή μπουγάδα. Έκανα μπάνιο κι έβαλα το μηχάνημα πλύσης ρούχων σε λειτουργία, σε πρόγραμμα ιδιαιτέρως επιθετικό κι επίμονο κατά των επίμονων λεκέδων. Άδειασα στην ειδική θήκη πολλαπλάσια του κανονικού ποσότητα απορρυπαντικού. Φόρεσα κάτι άνετο και ειδικό για την περίσταση και περίμενα. Το άλλο πρωί στο μπαλκόνι, αισθάνθηκα την πρωινή ψύχρα, χλωμός και κουρασμένος. Δεν γύρισα να κοιτάξω προς τη μεριά του θορύβου της μηχανής. Όχι ότι το είχα ξεπεράσει. Έφαγα ελαφρύ πρωινό, από κονσέρβες στα έσχατα όρια αλλοίωσης, λόγω πολλαπλασιασμού των μικροοργανισμών. Στον τηλεφωνητή, η φωνή της μητέρας μου με εξόρκιζε: ο λαιμός μου πόναγε ακόμα; (πόναγε;) Τηλεφώνησα, για να συνηθίζω σιγά-σιγά, στον αξιωματικό υπηρεσίας. Ήταν ακόμα νωρίς. Μου είπε όσα έπρεπε, ή όσα επιτρεπόταν να πει, σύμφωνα με τους κανόνες ασφαλείας. Δεν επέμεινα, από βαρεμάρα. Στο κάτω-κάτω, ίσως μπορούσα τελικά να βασιστώ απλά στο ένστικτό μου, κάτι που σπάνια έκανα. Βέβαια. Ίσως ακόμα και να μπορούσα να συμπληρώσω τις υπηρεσιακές αναφορές μου με το σύστημα της αυτόματης γραφής. Δεν θα υπήρχε κανένας σοβαρός κίνδυνος λάθους, αφού μάλλον με έκπληξη πολύν καιρό τώρα είχα διαπιστώσει ότι η δική μου αβεβαιότητα συνέπιπτε με την πλέον αυστηρή έννοια του όρου «σιγουριά» του υπόλοιπου (γνωστού μου τουλάχιστον) κόσμου.
Το επόμενο τηλεφώνημα ωστόσο, με ξάφνιασε. Ο Ανθημών ζητούσε (από μένα), η μάλλον απαιτούσε (από τους άλλους) σύσκεψη εμού παρόντος, καθότι εμφανιζόμουν ενήμερος και αναμεμειγμένος με την υπόθεση, για το τελευταίο σημαντικό συμβάν της δολοφονίας του γνωστού μέλους της κοινότητας του τύπου. Η ένταση του ενδιαφέροντός του μου έκανε κάποια εντύπωση.
Είχα προσπαθήσει μισο-επιτυχώς να απομακρυνθώ από οποιουσδήποτε ενδο-υπηρεσιακούς ανταγωνισμούς, εξ ου και η σχετικώς μακρόχρονη άδειά μου, μετά από πολλά έτη συνεχούς εργασίας χωρίς διακοπή.
Δεν έδωσα καμιά σαφή απάντηση ή υπόσχεση για άμεση επικοινωνία, διασκεδάζοντας τις τελευταίες αναλαμπές της εξουσίας μου.
Γνώριζα τα διαδικαστικά θέματα καλύτερα από τον καθένα και κανείς δεν θα μπορούσε να επιμείνει σε αναμέτρηση μαζί μου σ’ αυτά, χωρίς σοβαρές στρατηγικές απώλειες.
Ο ευγενικός αποχαιρετισμός στο ακουστικό με ικανοποίησε, δίνοντάς μου την ψευδαίσθηση του ελέγχου. Με τους άλλους είχα σίγουρα λιγότερα προβλήματα απ’ ότι με τον εαυτό μου.
Πέρασα όλη την υπόλοιπη μέρα μου στο τηλέφωνο, μιλώντας για εκ πρώτης όψεως άσχετα και ασύνδετα μεταξύ τους ζητήματα.
Προσωρινή διακοπή του προγράμματος στο μεγαλύτερο ιδιωτικό κανάλι, καθώς κοιτάζω σχεδόν αποχαυνωμένος αλλά κατά βάθος προβληματισμένος με εκ πρώτης όψεως άσχετα και ασύνδετα μεταξύ τους ζητήματα.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 1
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Ναταλία...
28-09-2009 @ 03:21
Συναίχισε ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο