| |
[color=black][font=georgia]Ριγμένη στου Ατλαντικού τη ράχη, μεσημέρι
όταν σε πρωταντίκρισα, γυναίκα ποθητή.
Γράμματα γιαπωνέζικα αστράφταν στο μαδέρι
του καραβιού που μ΄έφερνε, σε μιαν Αμερική.
Βλέπαμε εγώ κι ο πρακτικός από βαθειά την πόλη,
ψηλή , να αναρρίχεται στα πόδια του ουρανού.
Μου ‘πε και του απάντησα , ‘’φτάσαμε πια Μανόλη,
εδώ να ξεμπαρκάρουμε στα ντεκ του λιμανιού.’’
Κρυφτοί κι οι δυο παράνομοι, με την πλαστή μας βίζα
στο σπίτι κάποιου εξάδερφου, στο Τζέρσεϋ ,κλεφτά.
Οικοδομή και μάρμαρο σε μονοπάτια γκρίζα.
Εκεί που λεν΄ αν σήκωνες πέτρα , θα βρεις λεφτά.
Οι λέξεις οι Εγγλέζικες δεν έβγαιναν καθόλου.
Σαράβαλο αυτοκίνητο, γκόμενα Ιρλανδή.
Ο εξάδερφος στη φυλακή, το θύμα κάποιου δόλου
κι εμείς , πιο ξένοι από ποτέ σ’ αυτή τη μηχανή.
Τραβάει ο κούλης βρίζοντας αισχρά , μια καραμπίνα.
σε μαγαζί που ακούγαμε νέγρικη μουσική.
Σφαίρες του κατατρύπησαν το ήπαρ και τη σπλήνα
και τον Μανόλη θάψαμε την άλλη Κυριακή.
Κι όπως από το πένθος μου, συνήθειο που το έχουν
στο μακρυνό μου το χωριό, τα γένεια τα μακρυά,
έθιμο που με πρόδωσε σε μπλόκα που ελέγχουν
αυτούς λαθραία που εδώ ζουν και έχουν πλαστά χαρτιά..
Ριγμένη στο Ατλαντικού στη ράχη μεσημέρι
που σε ξανασυνάντησε κοιτώντας χαμηλά
αεροπλάνο σ’ έφερνε πέρσυ το καλοκαίρι
για ένα μικρό προσκύνημα που έταξες παλιά
Στου φίλου και στου εξάδερφου το μνήμα ένα κεράκι.
Κοίταξες γύρω κι ένιωσες , αυτό που είχε χαθεί.
Σκίρτησες λίγο στο ψυχρό της μνήμης το αεράκι
Κοίταξες πάνω, πέταξες , μικρό, λευκό πουλί ...
Κοίταξα πάνω, πέταξες για μιαν Αμερική... [/color][/font]
{Α}
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
