| |
Όσες φορές ήρθες
ίσκιος στο τοίχο μου,
στο τζάμι, στην οροφή
αίμα που θυμόταν
χρώμα που ονειρεύονταν
φωτιά και βεγγαλικά
στα μάτια σου
θρόισμα στα δάχτυλα
που ακουμπούσαν στιγμές
εκείνα τα βράδια
που άδειαζαν μελανοδοχεία
έγραφαν τα φωνήεντα
και τα σύμφωνα της σιωπής
ταξιδεύοντας στην απέναντι όχθη
εκεί που τώρα βρίσκεσαι
αμέτοχος, αδιάφορος
ή μήπως θλιμμένος...
Με δανεικά συναισθήματα
να ψάχνεις στίγματα
σε άλλες γειτονιές
για να με βρεις.
Όμως οι ήχοι σκορπίστηκαν
παραβατικά
σε μια άδεια πόλη
με γνώση
έκαψαν το χιόνι της γραφής
στα άδεια τετράδια που διανυκτερεύουν
τις αντοχές μιας περιπέτειας
που τέλειωσε
όχι από μένα
αλλά από σένα
που άλλα έλεγες
κι άλλα τελικά έγραψες
ανορθόγραφος ίσκιος
υστερόγρο στο περιθώριο
ενός τετραδίου
που οι σελίδες του γέμισαν ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
