| |
| | Των αστεριών το μέτρημα |  | | |
Με ένα φεγγάρι αγκαλιά σαν κοριτσάκι, μια σταλιά
κρυφά τα αστέρια μέτραγα στα σύννεφα τα ξέφραγα
ένα και τέσσερα κι οχτώ, τριάντα, ογδόντα κι εκατό
μα πριν να φτάσω στα μισά, ένα αεράκι που φυσά
διαλύει σαν αερικό το σχέδιό μου τ' αρχικό
τα σύννεφα γύρω σκορπά, κάνει τα αστέρια μου θαμπά.
Περάσαν χρόνια γρήγορα, με κοίταζαν ανήμπορα
"όσο και αν το πολεμάς, θα μεγαλώνεις, θα γερνάς
θα σκέφτεσαι το μέλλον σου, τα πρέπει και τα θέλω σου
όσο μπορείς θα αρπάζεσαι από ό, τι δε χρειάζεσαι".
Μεγάλωσα κι απόκτησα εκείνα που δεν πόθησα
λαχτάρησα τα ανώτερα, διέγραψα τα μικρότερα
κι όταν κοιτώ τον ουρανό, δε βλέπω αστέρια, μα κενό
με το σκοτάδι μάλωσα, στον ήλιο με καμάρωσα
ξέχασα το φεγγάρι μου, τα αστέρια στο συρτάρι μου
από νωρίς κοιμόμουνα, ποια είμαι δε θυμόμουνα
ώσπου ένα βράδυ ξύπνησα, με μνήμες επλημμύρισα
νοστάλγησα τα λάθη μου και έκλαψα μονάχη μου
κι όταν αποκοιμήθηκα κάπου βαθιά λυπήθηκα
που έχασα έτσι ανεύθυνα των αστεριών το μέτρημα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | αχ Ρόζα, Ρόζα Ροζαλία... | | | |
|
Simos_Vassilis
14-10-2009 @ 01:32 | Μεγάλωσα κι απόκτησα εκείνα που δεν πόθησα
λαχτάρησα τα ανώτερα, διέγραψα τα μικρότερα
κι όταν κοιτώ τον ουρανό, δε βλέπω αστέρια, μα κενό
με το σκοτάδι μάλωσα, στον ήλιο με καμάρωσα
ξέχασα το φεγγάρι μου, τα αστέρια στο συρτάρι μου
από νωρίς κοιμόμουνα, ποια είμαι δε θυμόμουνα
..............................ΑΠΙΘΑΝΟ........................ | | Γιάννης Ποταμιάνος
14-10-2009 @ 01:39 | Μεγάλωσα κι απόκτησα εκείνα που δεν πόθησα
λαχτάρησα τα ανώτερα, διέγραψα τα μικρότερα
κι όταν κοιτώ τον ουρανό, δε βλέπω αστέρια, μα κενό
με το σκοτάδι μάλωσα, στον ήλιο με καμάρωσα
ξέχασα το φεγγάρι μου, τα αστέρια στο συρτάρι μου
από νωρίς κοιμόμουνα, ποια είμαι δε θυμόμουνα
Είναι υπέροχο
Καλή σου μέρα
::yes.:: ::yes.:: | | monajia
14-10-2009 @ 02:17 | τη να πω?υπεροχο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Ναταλία...
14-10-2009 @ 03:07 | Με ένα φεγγάρι αγκαλιά σαν κοριτσάκι, μια σταλιά
κρυφά τα αστέρια μέτραγα στα σύννεφα τα ξέφραγα
ένα και τέσσερα κι οχτώ, τριάντα, ογδόντα κι εκατό
μα πριν να φτάσω στα μισά, ένα αεράκι που φυσά
διαλύει σαν αερικό το σχέδιό μου τ' αρχικό
τα σύννεφα γύρω σκορπά, κάνει τα αστέρια μου θαμπά
Έτσι έκανα κι εγώ ::yes.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
