| |
| | Μνήμη |  | | | Επανάληψη, στη μνήμη, πια, του παππού μου. | | |
21/9/2006
Μικραίνει, όταν μεγαλώνει, ο άνθρωπος.
Κι εσύ όπως μεγάλωσες και μίκρυνες
είναι ώρες που μπλέκεις τ' όνομά μου
τη νύχτα με τη μέρα
τη Δευτέρα, το Σάββατο,
ξεχνάς να νυστάξεις, ή να φας
(και πώς φοβάμαι μήπως ξεχάσεις, μια μέρα, να ξυπνήσεις.)
Μα κάτι τραγούδια που μου ‘λεγες για να τα μάθω, κάποτε,
τα θυμάσαι όλα
και τ' αγαπημένα μου βιβλία (όλα εσύ μου τα χάρισες)
και τις δικές σου άγραφες λέξεις, που πιο πολύ αγαπούσα
τις θυμάσαι κι αυτές, μου τις λες
κι ας ξεχνάς, φορές, τ' όνομά μου.
Μικραίνει ο άνθρωπος όταν γερνάει.
Σου 'χω κι εγώ ιστορίες, παππού
λόγια που αγαπούσες, πλεγμένα γαϊτανάκι
ένα ένα
μ' αν σε κοιμίσω μ' αυτά, θα κλάψω
που τώρα είσαι εσύ ο μικρός
κι εγώ η μεγάλη.
Έτσι όπως άδειασε το σπίτι και μείναμε οι δυο μας
δε γονατίζω να φιλήσω τα γραμμένα σου χέρια
μη και νομίσεις πως φοβάμαι
και φοβηθείς.
Μα έχω ένα βλέμμα κρατημένο
για σένα μόνο
και το γνωρίζεις,
το ακούω στα λόγια που σωπαίνουν
στις γωνιές των χειλιών σου.
Όλη σου πια η μέρα ένα αγνάντεμα απ' το παράθυρο
και μια εφημερίδα
καθισμένος στις αναμνήσεις σου –
μπρος πίσω
μπρος πίσω
σαν εκκρεμές η μνήμη
Κι είναι πολύς καιρός μια μέρα
έτσι που αργοκυλούν επάνω σου οι ώρες
κι όπως βαδίζεις με το μπαστούνι σου, σκυφτός
θαρρώ πως είσαι ο ίδιος ο χρόνος
που περνάει, περνάει
Τικ τακ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | "Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά του κόσμου... ο ουρανός δικός μου, η θάλασσα στα μέτρα μου..." | | | |
|
Γιάννης Ποταμιάνος
14-10-2009 @ 11:06 | Κι είναι πολύς καιρός μια μέρα
έτσι που αργοκυλούν επάνω σου οι ώρες
κι όπως βαδίζεις με το μπαστούνι σου, σκυφτός
θαρρώ πως είσαι ο ίδιος ο χρόνος
που περνάει, περνάει
Πολύ πολύ τρυφερό
Καλό βράδυ
::yes.:: ::theos.:: | | La Petite
14-10-2009 @ 12:02 | Κι είναι πολύς καιρός μια μέρα
έτσι που αργοκυλούν επάνω σου οι ώρες
κι όπως θαρρώ πως είσαι ο ίδιος ο χρόνος
που περνάει, περνάει....
::blush.:: | | Xωρολάτρης
14-10-2009 @ 12:07 | Ηρθες ακριβώς στην ώρα θα έλεγα αγαπητή μου Yol.. ακριβώς στην ώρα..Με την διακριτικότητα ,την ζεστασιά και την αληθινή σου παρουσία..
Χαίρομαι που υπάρχεις και σε γνώρισα ή τουλάχιστον σε "είδα"....και εσένα αλλά και αυτόν τον υπέροχο βελουδένιο παππού σου που είχες.. | | oneiropola
14-10-2009 @ 12:23 | Κι είναι πολύς καιρός μια μέρα
έτσι που αργοκυλούν επάνω σου οι ώρες
κι όπως βαδίζεις με το μπαστούνι σου, σκυφτός
θαρρώ πως είσαι ο ίδιος ο χρόνος
που περνάει, περνάει
::yes.:: ::up.:: | | monajia
14-10-2009 @ 12:58 | τρυφερο....ομορφο..... ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Simos_Vassilis
14-10-2009 @ 13:09 | Κι είναι πολύς καιρός μια μέρα
έτσι που αργοκυλούν επάνω σου οι ώρες
κι όπως βαδίζεις με το μπαστούνι σου, σκυφτός
θαρρώ πως είσαι ο ίδιος ο χρόνος
που περνάει, περνάει
............................ ::up.:: ::up.:: ............................. | | Ιππαρχος
14-10-2009 @ 13:17 | Εξαιρετικό... | | Aris4
14-10-2009 @ 16:14 | το καλλιτερο μνημοσυνο για τον παππου σου ..... σ' ευχαριστω , γιατι μεσα απ' τα λογια σου αγγιξα κι εγω για λιγο τον δικο μου παππου ! ::hug.:: ::kiss.:: | | Αμάλθεια
01-11-2011 @ 20:30 | Αφηνει αυτην την...αισθηση..την..απεριγραπτη...
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
