Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Οι γλάροι της Κωνσταντινούπολης
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130617 Τραγούδια, 269434 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Οι γλάροι της Κωνσταντινούπολης
 Δικό σου γιατί με ταξίδεψες ως το Γιβλαρτάρ χτες.... πάνω στο φτερό του πουλιού...
 
ΟΙ ΓΛΑΡΟΙ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

Κάθε που ο ήλιος κοκκινίζει το απόβραδο, πάνω στις στέγες της Κωνσταντινούπολης στέκονται οι γλάροι και κοιτάζουν το Βόσπορο. Τα φωτισμένα ιστορικά μνημεία... σα να ρίχνουν αιώνια λάμψη και φως στα σκοτεινά νερά... κι οι φωνές των πουλιών σμίγουν με τον ψαλμό του Μουεζίνη που μακρόσυρτος σα κλάμμα ψυχής, ακούγεται κάθε σούρουπο από τους μιναρέδες...
Αυτά τα απειλητικά μυτερά κοντάρια χάσκουν στον βραδινό κοκκινωπό ορίζοντα σα μεγάλα μυτερά μολύβια που θέλουν ν' αγγίξουν τον ουρανό.... σα μια προσπάθεια να ξεφύγουν από το γήινο και το εφήμερο τσιμέντο που τους θεμελιώνει και να υψωθούν σε μια άλλη ανώτερη διάσταση.... σα μια ψυχή που πολεμά να ξεφύγει από την ύλη της...
... κι ανάμεσά τους... όπως κι ανάμεσα στις στέγες των πυκνοχτισμένων σπιτιών φτερουγίζουν τα θαλασσοπούλια της Πόλης. Αν είσαι τυχερός μπορεί να δεις δυο τρία απ' αυτά τα μεγάλα πανέμορφα άσπρα πουλιά να στέκονται πάνω στα κόκκινα κεραμίδια, ψηλά, αποκομμένα απ' τη βουή του δρόμου που ουρλιάζει ανελέητα λίγα μέτρα πιο κάτω... ν' αγναντεύουν τον βραδινό ορίζοντα, λίγο πριν σκοτεινιάσει.. ατάραχα κι ακίνητα με το πελαγίσιο μάτι καρφωμένο στ' όνειρο... κάπου μακριά...
... κι εσύ ο μη μυημένος στη γοητεία της Ανατολίτικης αυτής πόλης, στέκεσαι εκστασιασμένος πίσω απ' το στενό, χωρίς μπαλκόνι παράθυρο του ξενοδοχείου, μισοκρυμμένος πίσω απ' τις κουρτίνες... και παρατηρείς με δέος τα θαλασσοπούλια... σχεδόν μπορείς ν' απλώσεις το χέρι σου και να τ' αγγίξεις.... τόσο κοντά είναι... δεν το κάνεις όμως.. αφήνεις τα πανέμορφα πουλιά στο αιώνιο ατένισμά τους πάνω στις στέγες της Κωσταντινούπολης.. απλώς παρατηρείς....
Θα φύγουν ύστερα από λίγο και το τελευταίο λυκόφως του ήλιου θα σβήσει κι αυτό. Η σκηνή θα χαθεί στο σκοτάδι της νύχτας.... έτσι ξαφνικά όπως ακριβώς αποκαλύφθηκε μπροστά στα ανυποψίαστα μάτια σου.....
Κανένας άλλος εκείνο το βράδυ.. δεν είδε τους γλάρους της Πόλης... να στέκονται ψηλά, πάνω από τα παμπάλαια σπίτια και να βλέπουν τη θάλασσα..
Ούτε οι αγχωμένοι οδηγοί που στριμώχνονται στην πολυσύχναστη λεωφόρο, που περνάει μπροστά από το ξενοδοχείο... ούτε οι ένοικοι του σπιτιού που πάνω του του στέκονταν οι γλάροι... ξεχασμένοι στον αιώνιο καυγά τους... υποψιάζονταν το μεγαλείο που εκτυλισσόταν ένα μόλις επίπεδο πάνω από τα κεφάλια τους....
Και μόνο εγώ... τυχερός ταξιδευτής... έμεινα κρυμμένη σχεδόν δίπλα στο στενό παραθυράκι του ξενοδοχείου... κοιτούσα.... κι αφουγκραζόμουν.... ήχους και εικόνες Ανατολής... ο ψαλμός του Μουεζίνη με γύριζε πίσω στο χρόνο... σαν να μη πέρασε μια μέρα από 'κείνη... την πρώτη μέρα... που ακούστηκε στην Βυζαντινή πόλη ο ήχος αυτός.... πάνω από τα κεφάλια των πιστών.. και των απίστων.... σα θρήνος αιώνιος για ότι έχουμε χάσει... και μένει για πάντα πολύτιμο φυλαχτό στη μνήμη μας....

Καλοκαίρι του 2006 μετά το ταξίδι μου στην Πόλη...
Καλό ΣΚ...


ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ:

Ο Αλβέρτος Παναγιωτόπουλος (Albert για το κοινό του και για τους φίλους) και οι Albertime παρουσιάζουν το απόψε στο Glambar παλιά και καινούργια τους κομμάτια σε ροκ ρυθμούς και καταστάσεις..
info: ΔΕΚΕΛΕΩΝ 40 - ΓΚΑΖΙ [ΣΤΑΣΗ ΜΕΤΡΟ : ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ - ΕΞΟΔΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ]
Είσοδος 10 ευρώ με ποτό. Τηλ > 2103422554
Έναρξη 11:00 - 11:30 μ.μ.






 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 19
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

ΑΝ ΜΑΣ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ
 
romance4love2you
17-10-2009 @ 04:01
Εσύ...εσύ πήγες...; ::cry.:: πήγες στην Πόλη;εγώ ακόμα να πάω και θέλω να δω την Πατρίδα,να φιλήσω το χώμα που με γέννησε... ::hug.:: συγκινήθηκα τώρα...Μπαλουκλή,ω Μπαλουκλή θα σε ζητώ αιώνια... ::yes.::

Υπέροχη η δημιουργία σου...μπράβο.
La Petite
17-10-2009 @ 04:05
http://www.youtube.com/watch?v=9TrgvgY1dzc
La Petite
17-10-2009 @ 04:28
Άντε κι ένα ανέκδοτο να το ελαφρύνω λίγο... αν κι έλεγα να σας το πω από 'βδόμαδα... Τι φορούσε η Θεοδώρα όταν την πρωτοείδε ο Ιουστινιανός στον Ιππόδρομο; Έλα Θεωνά για να σε δω τώρα... που σ' αρέσουν και τα ιστορικά... ::rock.:: ::rock.::
elpidakwstopoulou
17-10-2009 @ 04:35
Πανέμορφη αναδρομή ...είδα τους γλάρους κι όλα τα χρώματα κι ένιωσα τα ίδια συναισθήματα με τα δικά σου σ ένα παρόμοιο ταξίδι μου...υπέροχη πάντα Ειρήνη μου υπέροχη !!!! ::theos.:: ::love.:: ::kiss.::
monajia
17-10-2009 @ 05:08
πολύ ωραία αναδρομή......... ::up.:: ::up.:: ::up.::
μηχανοδηγος
17-10-2009 @ 05:14
La petitaki μας.....σπάνιο είδος....
La Petite
17-10-2009 @ 05:24
Άστα μηχανοδηγέ... τόσα χρόνια νόμιζα ότι είμαι αποδημητικό... και τελικά χτες έμαθα... ότι δεν εγκαταλείπω τη φωλιά μου... άστα... τι τραγική παρεξήγηση... ::blush.:: πάω να αυτοκτονήσω...
Ανατολικός
17-10-2009 @ 05:38
εντέλει αυτό το αίσθημα της παγίδευσης στον τόπο μας , είναι κοινό σε πάρα πολλούς ... Ανάμεσα στον παππού Οδυσσέα και στην γιαγιά Πηνελόπη , τα γονίδιά τους μας δυναστεύουν ταυτοχρόνως ... μονάχα οι γλάροι είναι ελεύθεροι ... ::sad.::
oneiropola
17-10-2009 @ 05:40
υπεροχη Ειρηνη να εισαι καλά ::hug.:: ::kiss.::
Ιχνηλάτης
17-10-2009 @ 07:33
Οι γλάροι μπορεί να μην αποδημούν, αλλά είναι τα πιό μποέμ πουλιά!
Ολη η θαλασσα δικιά τους. Ολη η στεριά, Τα βράχια, οι παραλίες, οι πόλεις. Η Κωνσταντινούπολη!
Μακάρι να ήμουνα γλάρος, να μην ένοιωθα ποτέ την προσφυγιά των ανθρώπων.
Μακάρι να ήμουνα θαλασοπούλι, να `χα φωλιά στην Κωνσταντινούπολη και καρδιά στην Ελλάδα!
Να πετούσα στον Βόσπορο και να όδευα τους πελαργούς και τα χελιδόνια στο ταξίδι τους!
Ιχνηλάτης
17-10-2009 @ 07:37
Ειρήνη μου όχι απλά με συγκίνησες, με ισοπέδωσες.
Και με πρόλαβες με το τραγούδι!
Μόλις άρχισα να διαβάζω τις σκέψεις σου, μου ήρθε αυτόματα στο μυαλό το τραγούδι της πολίτικης κουζίνας,
που ατυχώς το λέει η Νατάσα Θεοδωρίδου!
(Το έχει σκοτώσει στην κυριολεξία, αυτό το υπέροχο τραγούδι).
ΚατεριναΘεωνα
17-10-2009 @ 07:51
ΤΙ ΦΟΡΟΥΣΕ?????ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΗΣ
Α ΞΕΧΑΣΑ .......Η ΜΟΝΡΟΕ ΤΟ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΑΥΤΟ
ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΘΕΟΔΩΡΑ ΓΥΜΝΗ ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ
ΓΥΜΝΕΣ ΧΟΡΕΥΑΝ ΤΟΤΕ ΣΤΟΝ ΙΠΠΟΔΡΟΜΟ.
ΙΣΩΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣΑΝ ΚΑΝΕΝΑ ΣΑΜΑΡΙ .....ΚΑΠΙΣΤΡΙ.....ΣΤΕΜΜΑ

ΘΑ ΣΕ ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ...........
ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΟΣΑ ΘΕΛΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΛΑΡΟΥΣ ΑΛΛΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΔΕΝ
ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ.....ΚΙ ΑΠΟ ΟΤΙ ΕΙΔΑ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΙΚΟ ::laugh.::

ΑΛΛΗ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ
ΚΙ Ο ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ 7 ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΧΕΙ.......
ΣΤΑ ΛΙΜΑΝΙΑ............... ::up.::
φραγκοσυριανος
17-10-2009 @ 07:59
::up.:: ::theos.:: ::up.::
Ιχνηλάτης
17-10-2009 @ 08:03
Η Θεοδώρα φορούσε αρκουδοτόμαρο,
μιάς και ο πατέρας της ήταν ο αρκτοτρόφος του Ιπποδρόμου!
sofiagera
17-10-2009 @ 08:10
κι εσύ ο μη μυημένος στη γοητεία της Ανατολίτικης αυτής πόλης, στέκεσαι εκστασιασμένος πίσω απ' το στενό, χωρίς μπαλκόνι παράθυρο του ξενοδοχείου, μισοκρυμμένος πίσω απ' τις κουρτίνες... και παρατηρείς με δέος τα θαλασσοπούλια... σχεδόν μπορείς ν' απλώσεις το χέρι σου και να τ' αγγίξεις.... τόσο κοντά είναι... δεν το κάνεις όμως.. αφήνεις τα πανέμορφα πουλιά στο αιώνιο ατένισμά τους πάνω στις στέγες της Κωσταντινούπολης.. απλώς παρατηρείς ::up.:: ::up.:: ::up.:: Περιγραφή με ψυχή και συναίσθημα,υπέροχη..........
Γιάννης Ποταμιάνος
17-10-2009 @ 10:36
Πολύ όμορφο με εικόνες και συναισθήματα
Μπράβο Ειρήνη
καλό σου βράδυ

::yes.:: ::theos.::
ΚατεριναΘεωνα
17-10-2009 @ 10:41
ΟΤΙ ΦΟΡΟΥΣΕ ΑΡΚΟΥΔΟΤΟΜΑΡΟ ΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΑ
ΑΛΛΑ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΤΙ
ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟ ΕΙΧΕ ΕΝΑ ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟ ΣΤΗΝ
ΒΟΡΕΙΑ ΑΦΡΙΚΗ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΠΟΙΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΦΥΓΕ .................
ΑΛΛΑ ΟΛΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟ ΚΟΥΡΕΛΙ ΘΑ ΕΙΧΕ ΜΑΖΙ ΤΗΣ.

(ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΚΔΟΧΗ ΣΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ
ΤΟΥ ΙΧΝΗΛΑΤΗ)
**Ηώς**
17-10-2009 @ 13:50
::hug.:: ::up.:: ::up.:: ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΕΖΟ...ΑΞΙΟΛΟΓΟΤΑΤΗ ΕΙΡΗΝΗ ΜΟΥ..
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ!
martin luther
18-10-2009 @ 23:07
Δεν θέλω να περιαυτολογήσω Ειρήνη μου αλλά οι άνθρωποι που έχουν ραντιστεί με την ευλογία της Ανατολής, ξεχωρίζουνε, κυμπάρηδες άνθρωποι έλεγε η γιαγιά μου είναι οι δικοί μας γιαβρί μου, κυμπάρηδες, δυστυχώς όμως αυτή η μυρωδιά της πόλης, αυτή η λεβεντιά και η αξιοπρέπεια τσαλαπατήθηκε, την εκμεταλεύτηκαν επιτήδεια ορισμένοι για να πλουτίσουν στις πλάτες τους, και αυτοί να μείνουν μόνο με τις αναμνήσεις, αρε Ελληνάρες, στα ξένα είμασταν Ελληνες και στην Ελλάδα ξένοι, Ειρηνάκι....πόνος, ούτε εδώ είναι ο τόπος μας Ειρήνη, ούτε εκεί μπορεί να είναι πια.......ώρες ώρες θαρρώ πως είμαστε χωρίς πατρίδα γιαβρί μου, έλεγε η γιαγιάκα μου!!!! ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο