| |
Φυσά στα μάτια ο καιρός και σφάλισέ τα
Να μη δακρύσεις, σα δακρύζει ο ουρανός
Όσα έχεις δει όταν σου βγαίνουνε εμπρός
Προσπέρασε τα
Φυσά στα χείλη, ο καημός να τον κρατάς
Σαν την ανάσα, τη στερνή σου τάχα
Όσα κι αν είπες, φτάνουνε μονάχα
Να τα ξεχνάς
Φυσάει στα χέρια ο στεναγμός
Κι ότι κρατάς, σου το παγώνει
Τώρα που ξέρεις, δε ξημερώνει
Ο ουρανός
Φυσάει ψυχή, μες στην ψυχή σου
Και πως κανείς, τις ξεχωρίζει
Ότι φοβάσαι, πως ορίζει
τη ζωή σου
Φυσάει στα αυτιά σου ο καιρός και σφάλισε τα
Τα όνειρά σου που δεν ακούν
Και τις οι αγάπες που ανθούν
Χωρίς κουβέντα.
Υ.Γ.
«Πώς να ξαγγλίσεις της νύχτας τα μαλλιά
Που μπλέκονται ονείρατα κι αστέρια
Πώς να χορτάσεις της νύχτας την κοιλιά
Που τρώει φίδια και ξερνάει περιστέρια»
Καληνύχτα Λοιπόν...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
