Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: 7 γραμμάρια
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130914 Τραγούδια, 269490 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 7 γραμμάρια
 Καλημέρα στιχοχώρα! Καλή εβδομάδα να έχουμε!
 
[I]Από την "Προσδοκία"...[/I]

Η νύχτα σκέπασε τ’ αφτέρουγο κορμί μου
μα η αμφιλύκη μοιάζει νά ‘ναι μακρινή
κι εσύ απαλά κρατώντας τα ένοχά μου χέρια
μετράς τις στάλες στων ματιών μου τη βροχή.

Εφτά γραμμάρια ζυγίζω τα όνειρά μου
εφτά ζωές που τις θυσίασα φριχτά
και δε με νοιάζουν τόσο οι ανοιχτές πληγές μου
όσο που όλα τά ‘ζησα εικονικά.

Κι αυτά τα μάτια μου, που δε νογάνε βλέμμα,
λες και τα ζήλεψαν του νόστου οι ουρανοί
βάζουν φωτιά στο μοιρολόι τους και στάζουν
στην άσπρη σκόνη πάνω, δάκρυ βυσσινί…

Τρέμουν τα χέρια μου, η καρδιά μου πάει να σπάσει
έξω χιονιάς μα καίει εντός μου η πυρά
κι εσύ κλαμένη, αχ, πόσα λες για να με σώσεις!
Μα δε σ’ ακούω... γύρω μου όλα σιωπηρά...

Με έχει η στέρηση διαλύσει και φοβάμαι
σαν το πουλί γυρεύω δέντρο να χωθώ
μα ένα κλωνί δε βρίσκω που να με χωράει
και μένει μόνο ένας τρόπος να σωθώ.

Θα πιω και πάλι απ’ την καταραμένη σκόνη
κι ας ξέρω πως σα μου τελειώσει θα χαθώ
-λίγες στιγμές ακόμη νόθας νηνεμίας
σ’ ένα ταξίδι που δεν έχει γυρισμό…

Τρεκλίζοντας σαν τη σπασμένη μαριονέτα
ρέβω στο θάνατο για νά ΄βρω τη ζωή...
βάζω το χέρι μου και ψάχνω στο παλτό μου,
μα τρύπια η τσέπη μου έχει μείνει αδειανή...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 19
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Μέσα σε τούτον τον κόσμο που εθελοτυφλεί, ποιητής είναι αυτός που βλέπει…
 
monajia
19-10-2009 @ 03:39
φοβερό ................... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
sofiagera
19-10-2009 @ 03:48
Τρεκλίζοντας σαν τη σπασμένη μαριονέτα
ρέβω στο θάνατο για νά ΄βρω τη ζωή...
βάζω το χέρι μου και ψάχνω στο παλτό μου,
μα τρύπια η τσέπη μου έχει μείνει αδειανή ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ..........
ΣΙΩΠΩ.................
Αγνή
19-10-2009 @ 03:56
δάκρυ βυσσινί
μα το ομόρφηνες πολύ
Mικρουλι
19-10-2009 @ 04:01
"Τρεκλίζοντας σαν τη σπασμένη μαριονέτα
ρέβω στο θάνατο για νά ΄βρω τη ζωή...
βάζω το χέρι μου και ψάχνω στο παλτό μου,
μα τρύπια η τσέπη μου έχει μείνει αδειανή... "

ΤΕΛΕΙΟ!!! ::theos.:: ::up.:: ::theos.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
19-10-2009 @ 05:47
::yes.:: ::yes.::
Rannia . k
19-10-2009 @ 06:08
Υπέροχο Χρήστο!!!
Καλό σου απόγευμα από την Λευκωσία!!!
::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
Spartinos
19-10-2009 @ 06:10
Υπεροχο!!!
::up.:: ::up.:: ::up.::
Δήμητρα
19-10-2009 @ 06:20
Τουλάχιστον 7 κιλά μου φάνηκε εμένα......... ::hug.::
Helene52
19-10-2009 @ 06:31
Εφτά γραμμάρια ζυγίζω τα όνειρά μου
εφτά ζωές που τις θυσίασα φριχτά
και δε με νοιάζουν τόσο οι ανοιχτές πληγές μου
όσο που όλα τά ‘ζησα εικονικά.

Κι αυτά τα μάτια μου, που δε νογάνε βλέμμα,
λες και τα ζήλεψαν του νόστου οι ουρανοί
βάζουν φωτιά στο μοιρολόι τους και στάζουν
στην άσπρη σκόνη πάνω, δάκρυ βυσσινί…

Θαυμάζω .... !!!!!!!!!!!!!!! και
Υποκλίνομαι ... ::theos.:: ::theos.::
Την καλησπέρα μου Χρήστο και καλή εβδομάδα ::hug.::
Χρήστος Γιουσμαδόπουλος
19-10-2009 @ 06:35
Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση στιχοφίλοι μου!
Καλή σας εβδομάδα!

Για Δήμητρα:
Επειδή έχεις βαρύνει, μετά τα χθεσινά!...
χαχαχα! ::laugh.:: ::razz2.::
::hug.::
iokasth
19-10-2009 @ 06:45
ΦΟΒΕΡΟ ΦΟΒΕΡΟ!!!!!!!!!
Τι άλλο να σχολιάσω...δεν εχω λόγια..
ΝεφΕλλη.
oneiropola
19-10-2009 @ 06:49
Τρεκλίζοντας σαν τη σπασμένη μαριονέτα
ρέβω στο θάνατο για νά ΄βρω τη ζωή...
βάζω το χέρι μου και ψάχνω στο παλτό μου,
μα τρύπια η τσέπη μου έχει μείνει αδειανή...

Δεν εχω λογια ::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
dr.rockthan
19-10-2009 @ 07:10
φανταστικο!!!! ::yes.:: ::yes.::
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΘΗΛΗΣ
19-10-2009 @ 07:10
και δε με νοιάζουν τόσο οι ανοιχτές πληγές μου
όσο που όλα τά ‘ζησα εικονικά.

Αυτό τα λέει όλα!!!! ΠΟλύ καλό και με νόημα και βάθος!!!! Συγκλονίζει και διδάσκει!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
viki72
19-10-2009 @ 07:39
Και δε με νοιάζουν τόσο οι ανοιχτές πληγές μου
όσο που όλα τα΄ζησα εικονικά.

Έγραψες Χρήστο!!!Βαθύ πόνο κρύβουν οι στίχοι σου..........

Καλό σου απόγευμα!
poetryf
19-10-2009 @ 08:54
Απίθανος !!!
gerontas
19-10-2009 @ 09:07
φιλε χρήστο... την καλησπέρα μου ..αυτο εννοώ να φηνεις πίσω σου σημάδια ,τα ιχνη σου ,το αποτύπωμα σου στη ζωή.Με απλέ λέξεις ,μεγαλο νόημα να σαι καλα..
romance4love2you
19-10-2009 @ 09:12
Πανέμορφο και τόσο ζωντανό αλλά κρατάω το δεν ακούω,άκου,άσε την ψυχή να κάνει την φωνή χέρι,εσύ ή ο όποιος γνωρίζεις και κρατήσου,αφήσου να βγεις από το λαβύρινθο και ζήσε,ζήσε,ζήσε...
Μοναδική η γραφή σου και καθηλώνει,εύγε... ::hug.:: ::up.:: ::theos.::
Την καλησπέρα μου και καλή βδομάδα.
Χρήστος Γιουσμαδόπουλος
23-10-2009 @ 00:23
Καλημέρα!!!
Και πάλι σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια!!! ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο