Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131521 Τραγούδια, 269624 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αντίο (άγγελου Πετρουλάκη- Σοφίας Στρέζου)
 
Άγγελος Πετρουλάκης


Ήξερα τη γεύση του «αντίο».
Ήξερα και το χρώμα του,
από χρόνια παλιά,
ιστορημένα σ’ αραχνιασμένους τοίχους,
αποτυπωμένα σε ραγισμένους καθρέφτες,
ερμητικά σφραγισμένα σε λάρνακες ερώτων
που βίαια πέθαναν...

Γι αυτό και γνώριζα καλά
τι θα κρατούσα από σένα...

Ακουμπούσα τα δάχτυλά μου στα χείλη σου
κι έλεγα πως θα ιστορηθούν σε μιαν άλλη ζωή,
ως πλέον ακριβοθώρητα.
Ακουμπούσα το μέτωπό μου στο στέρνο σου
κι έλεγα πως θα μείνει ως κόσμος ανεπανάληπτος
στη μεγαλοπρέπεια της λευκότητάς του.
Μάζευα ίχνη από βήματα,
χειρονομίες κι εκφράσεις,
σπασμένες λέξεις και βλέμματα....

Ξέροντας πως
δεν είμαι εγώ αυτός που θα μείνει,
αλλά εσύ
σε μια συμφωνία σιωπής
και σ’ ένα ποίημα...


Σοφία Στρέζου

Την γνώρισα την γεύση του "αντίο"
σ' όλες τις αποχρώσεις του
σε κείνα τα ξερά χείλη
που δεν μίλαγαν
ούτε ψίθυρο έβγαζαν
μόνον τον αναστεναγμό
που έλεγε
"μείνε, μείνε, μπορείς"

Ο δρόμος σε καλούσε
η περιπέτεια άρχιζε
για κείνο το μακρινό σου ταξίδι
εκείνο το χωρίς επιστροφή
χαμένος στις δικές σου αναζητήσεις
που ήταν πιο δυνατές
από την αγάπη μου.

Τώρα πια μόνον τα βήματά σου
μπορώ ν' ακολουθώ
να διαβάζω τα ίχνη σου
πάνω στις φωτοσκιάσεις του φεγγαριού
για να βλέπω
πως τουλάχιστον είσαι καλά
στις "σπασμένες" σου νύχτες
που ακροβατώ.

Ξέρω πως θα 'χεις κρατήσει
κάτι δικό μου
και μέσα σου θα ζει
και κάθε φορά που θα νοσταλγείς την αγάπη
θα με ξεδιπλώνεις
και θα μου μιλάς
θα μου γράφεις ποιήματα
και θα μου διαβάζεις
κάτω απ' το λιγοστό φως των αστεριών
όλα εκείνα
του ασύνορου κόσμου σου
σε συνωμοσίες σιωπής

Μη φοβάσαι, έτσι κι αλλιώς "Καταραμένοι"," Τραγικοί", "Ονειροπόλοι" είμαστε....


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Κομμάτια μνήμης βγαλμένα θαρρείς από ιστορίες έρωτα-φαντασίας-ζωής.
 
monajia
20-10-2009 @ 00:17
μπράβο και στους δύο......υπέροχα......καμμάτια......
::xmas.:: ::xmas.:: ::xmas.::
A night to Remember
20-10-2009 @ 00:29
Απλά υπέροχο...
Mικρουλι
20-10-2009 @ 00:33
Καταπληκτικό!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
romance4love2you
20-10-2009 @ 00:46
Κουτσομπόλης
και τι κάνατε μαζί τα δυο;
ε;
στιχοπλέκατε;

Πανέμορφο,μπράβο σας... ::hug.:: ::up.:: ::yes.::
yiannistellidis
20-10-2009 @ 00:46
Την γνώρισα την γεύση του "αντίο"
σ' όλες τις αποχρώσεις του
σε κείνα τα ξερά χείλη
που δεν μίλαγαν
ούτε ψίθυρο έβγαζαν
μόνον τον αναστεναγμό
που έλεγε
"μείνε, μείνε, μπορείς"
::up.:: ::up.:: ::up.::
oneiropola
20-10-2009 @ 01:53
::up.:: ::up.:: ::up.::
efrosiba
20-10-2009 @ 06:44
http://www.youtube.com/watch?v=eojxssdyNVg

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο