Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: αμφιδρομα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130868 Τραγούδια, 269483 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 αμφιδρομα
 
Μια αμαρτια...
αυτή που πνιγεις τον Θεο σου με τα δυό τα χερια
και μετανιωνεις , γιατι δεν γνωρισε γυναικα

Tι εστι αγαπη ;
Αυτήν που κρατα γλωσσα μαχαιρι
και φτυνει τις συλλαβες , που ποτε σου μην ακουσεις
Γιατι από εκεινη την στιγμη ,νεκρος περιφερεσαι
Νεκροζωντανος βαφτιζεσαι...
κι ολοι νεκροι τριγυρω...

Η πενα , βαθια χαραζει , εμενα μοναχά
μα σαν αλαζονεια συναντα , σπαθι γεννιεται , κυνηγα
ρουφιανους , μαστροπους, δασκαλους του κοινου
προκαταλειψεις , δογματα , υλιστες ιερεις ενος Θεου
που αναζητουν την θωρακισμενη αληθεια των λογων Του
χωρις να εχουν ποτε προσευχηθει στην Αβυσσο των πονων Του
τοτε μονο θλιβομαι , σαν η οργη μου στο θηκαρι μου βρονταει
γραμμη που εξεχει της σκιας μου , μ' αποζηταει
τον Ηλιο
αυτον , αυτην , που φωτιζει τα σκοταδια του νου
και στις εξαρσεις της , σπαθινες κηλιδες σε ξεσκιζουν
εκει τα δεδομενα χανουν την επαφη
- συγχωρεση δεν δινεται χωρις αφη -
κι χαρακιες δαγκωματα , μονο να βαθυνουν...

Οι Μοιρες κλαινε σαν σε προσταζουνε να ζεις
τριγμες του σκοτους , που εισχωρει κατρακυλωντας
στα φωτεινα σημαδια , των αμυχων , των λεξεων μας...

Κοιτας αδειος τριγυρω ματωμενος ,
αγριοκοιτας , μα δεν ζυγωνεις τους εχθρους
στους ζωντανους ευχες ξερνας μετανιωμενος
μολις που νιωθεις την καρδια... ξαναχτυπαει
εκ του αφανους...

-Τιποτε δεν εχεις ματια μου υποστει ματαια...
ελα στα συγκαλα σου , τωρα που δεν το 'μαθε κανεις...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Κανεις δεν ξερει εντελως,τι ειναι εκεινο που του δοθηκε να γραψει ( Μπορχες)
 
dr.rockthan
30-10-2009 @ 14:56
Οι Μοιρες κλαινε σαν σε προσταζουνε να ζεις
τριγμες του σκοτους , που εισχωρει κατρακυλωντας
στα φωτεινα σημαδια , των αμυχων , των λεξεων μας...


::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
monajia
30-10-2009 @ 16:06
::up.:: ::up.:: ::up.::
justawoman
31-10-2009 @ 15:23
Είχα πεθυμήσει να διαβάσω κάτι από σένα Γιόγκι μου
::hug.::
anepithimito
31-10-2009 @ 15:29
Δεν έχω να πω και πολλά,πολλές χαρακιές ένιωσα έτσι απλά.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο