| |
Φυσάει το αεράκι γλυκά χαϊδεύοντας τη μορφή σου
ανεμίζουν ξεδιάντροπα τα μαλλιά σου
Τα δυό σου μάτια καθρεφτίζονται στη
στη γαλήνη της θάλασσας τούτης
Τα χείλη σου κοκκινίζουν φιλώντας
τον πορφύρα του ουρανού
Κι εγώ είμαι εκεί σιμά σε τούτη την εικόνα
ευλαβικά να την κρατώ
μεσ' στην καρδιά μου,
με "θα" και "ναι" να βουτάνε μεσ' στα κύματα
που υποσχέσεις θα πάνε να τις κάμουν,
φυλαχτά, στου Απόλλωνα τον κόρφο.
Κι όταν λυπάσαι έτσι θα κάμεις,
θα αρπάξεις μια, ενα "θα" φιλί γοργόνας σε μεθά
κι ο ήλιος θα φέγγει μεσ' στα μάτια σου.
Κι όταν πονάς δοσοσταλίδα θα γένετε
πάνω στην πληγή το "ναί"
το αίμα να νερώνει, κρασί αθάνατο.
Μα όταν χαρά η ψυχή σου θα γεμίζει
θα 'μαι εγω στον αφρό που θα 'χω περπατήσει
σφιχτά κρατώντας σε απ' το χέρι
στη σπηλιά του ονείρου θα σ' έχω αποκοιμήσει,
πόνος και λύπη μη σε βρει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
