| |
Κοιτάξτε με και σήμερα που πάλι συμμετέχω
στα λαμπρά ταυροκαθάψια, τη μεγαλύτερη
γιορτή των ανακτόρων.
Αφού ακολούθησα βήμα προς βήμα την πομπή
κρατώντας κέρνο πήλινο, στην κεντρική φτάνω αυλή
όπου ανυπομονεί άγριος ταύρος .
Τον πιάνω από τα κέρατα
-που είναι αλειμμένα με κερί για να γυαλίζουν -
και δέστε:
τη μέση κάμπτω σε ορθή γωνία σχεδόν
με τις παλάμες ακουμπώ για χρόνο ελάχιστο στη ράχη του
και μ' ένα σάλτο απότομο, προσγειώνομαι ελαφρά
πάνω στο δάπεδο βαθμιδωτού μικρού θεάτρου.
πολλά χειροκροτήματα και «ζήτω»
που γι' άλλη μια φορά κατάφερα
άλμα να κάνω αψηφώντας τους κινδύνους.
Μέσα μου λέω: άλλη δεν θα δοκιμάσω φορά
τα χρόνια πέρασαν, μαζί τους και του σώματος η ευκαμψία
κι ο ταύρος άγριος και γκρίζος,
τα κέρατα-αλειμμένα με κερί- γυαλίζουν
και γλιστράνε τόσο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
