Να αλλάξουμε το ψέμα προλαβαίνουμε
παραβαίνουμε τα σύνορα του νου
ναι το ξέρω πόσο νοιάζεσαι για μένα
να με τρέφεις σα γυναίκα ενός θεού.
Με σκουντάς και λες απλά θα φέρω φως
ήταν τ’ όνειρο μεγάλο και αργήσαμε
και με κρύβεις και μ’ αφήνεις και με πας
στην καρδιά σου μένω εκεί και μ’ αγαπάς
τ’ ορμηνεύω βιαστικά και βρίσκω πώς
στην καρδιά μένει κι αυτό που νοσταλγήσαμε.
Στης καρδιάς μου τη μεριά μικρή σα φλόγα
σα γυναίκα που τη ζήλεψε ο νοτιάς
ήταν τ’ όνειρο απλό κι απλά τα λόγια
κι όλο πλάι μου γυρίζεις και περνάς
του ανέμου απολογία η συγνώμη σου
να με τρέφεις στην αγάπη που ζητάς
γνώμη πύρινη ατσάλωσε τη ζώνη σου
μερτικό που το ζητιάνεψε ο νοτιάς
και τα λίγα που γυρεύεις ή και όλα
τα μονιάζεις με τη φλόγα κι αγαπάς.
Στης καρδιάς μου τη μεριά μικρή σα φλόγα
σα γυναίκα που τη ζήλεψε ο νοτιάς
ήταν τ’ όνειρο απλό κι απλά τα λόγια
κι όλο πλάι μου γυρίζεις και περνάς
του ανέμου απολογία η συγνώμη σου ::up.:: ::up.:: ::up.::
