Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: η πρώτη αγάπη,πως λησμονιέται
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130619 Τραγούδια, 269439 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 η πρώτη αγάπη,πως λησμονιέται
 
Την συνάντησα πριν καποια χρόνια σ ενα μεγάλο Σουπερ μαρκετ.Ομως δεν αναγνωρίσαμε στην αρχή ο ένας τον αλλο,μιας και ειχανε περασει πανω απο 40 χρόνια και είχαμε κατσιάσει για τα καλά κι οι δυό μας.
Ομως να που κάποια μαθήτρια μου με είδε εκεί μέσα και με φώναξε με το επίθετο μου, κάνοντας όλο τον κόσμο να γυρίσει για να με δει απο περιέργεια.
Γύρισε και εκείνη το κεφάλι στο άκουσμα του επίθετου,σπεύδοντας με γοργά βήματα προς το μέρος μου.
Μήπως είσαι ο Μάριος?Κατι αμυδρά μου θύμισε εκείνη τη στιγμή η φωνή της,..μηπως εισαι η ...?.. ψέλισα και εγώ κομματάκι αιφνιδιασμένος.
Μάριε μου,αγάπη μου παλιά !.φώναξε θωρώντας με σαν διατηρητέο πούχα ξεφύγει απο την κατεδάφιση.
Στη συνέχεια,ασπαστήκαμε ο ένας τον άλλο κάνοντας θόρυβο με τις υπερχειλισμένες μας κοιλίτσες , που ηλθανε σε άμεση και εκρηκτική επαφή εν τω μέσω του καταστήματος ,αλλά και ποταμούς γεροντικών σαλιαρισμάτων που κατέληξαν στο φρεσκοσφουγγαρισμένο πάτωμα του μάρκετ κάνοντας το πιο ολισθηρό.
Κατόπιν συνεχίσαμε να ψωνίζουμε πλάι πλάι, μιλώντας για ρομαντικά πράγματα.......ζαχαρο,ουρικο οξυ,πιεση, αθριτικά ...μέσες,άκρες κλπ
Ήταν χωρισμένη πάνω απο 15 χρόνια και πολύ κακοπερασμένη όπως μου εξήγησε .
Της μίλησα επι τροχάδην και για τα δικά μου και συνεχίσαμε να συνψωνιζουμε ,ανταλλάσοντας "διαιτητικές" συνταγές για... μπουρεκάκια,στιφάδο,γαλακτομπούρεκο κι ότι τέλος πάντων είναι άκρως υγιεινό και αναγκαίο για την ηλικία μας.
Ώστε χήρος ?βροντοφώναξε κάποια στιγμή μπροστά απο μια γουρουνοκεφαλή που μας μειδιούσε ασυστόλως.Δυστυχώς ναί ,ανταπάντησα κοιτάζοντας μελαγχολικά το κενό .
Μετα το ταμείο,ξαναχώρισαν οι δρόμοι μας
Πριν αποχωριστούμε όμως και πάει ο καθείς στο τετρατροχο τσαρδί του, μου πρότεινε να την επισκεφθώ για καφέ σπίτι της για να τα πούμε ..σε βάθος. Τελικά όμως δεν πήγα. Τίποτα πια δεν χτυπούσε μέσα μου για κεινη.. προς τί λοιπόν ο καφές που ανεβάζει και την πίεση ,για τέτοια είμαστε δα?
Δεν ξανασυναντηθηκαμε έκτοτε..

Μαράκος


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 0
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      ποιήματα-πεζά
      Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Πεζά
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

η τέχνη δεν μπαίνει κάτω απο κομματικές παντιέρες ,συνθήματα και δογματισμούς.Ανηκει σε όλους !
 

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο