sofianaxos
11-12-2009 @ 00:04 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
χρηστος καραμανος
11-12-2009 @ 00:08 | Το σπίτι μου από τότε αδειανό
Ούτε μια λέξη δε μου λέει
Οι τοίχοι του μελαγχολικοί και άκαμπτοι
Διόλου δε μου χαμογελάνε
Ο μεγάλος καθρέφτης στο σαλόνι
Σκυθρωπός
Σαν σύννεφο που ’ναι έτοιμο να βρέξει
Αβάσταχτα κουράστηκε
Μόνο εμένα κάθε μέρα να κοιτάζει.
ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
**Ηώς**
11-12-2009 @ 00:32 | Με πρόσωπο σκοροφαγωμένο.......................
καλημέρα Ισίδωρε! | |
La Petite
11-12-2009 @ 03:00 | Πολύ καλό... ::up.:: ::up.:: | |
Γιάννης Ποταμιάνος
11-12-2009 @ 03:18 | Τι πάθαμε με τη μοναξιά Ισίδωρε
και εγώ γι' αυτή έγραψα
Ωραίο το ποιημά σου
Καλημέρα
::up.:: ::up.:: | |
sofiagera
11-12-2009 @ 04:15 | Ο μεγάλος καθρέφτης στο σαλόνι
Σκυθρωπός
Σαν σύννεφο που ’ναι έτοιμο να βρέξει
Αβάσταχτα κουράστηκε
Μόνο εμένα κάθε μέρα να κοιτάζει ::up.:: ::up.:: ::up.::
ΤΕΛΕΙΟ......
ΠΟΛΛΕΣ ΜΟΝΑΞΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ, ΟΥΤΕ ΣΥΝΕΝΟΗΜΕΝΟΙ ΝΑ ΗΜΑΣΤΑΝ........ | |
Δέσποινα1971
11-12-2009 @ 05:38 | ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |
ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ
11-12-2009 @ 06:25 | Τα πουλιά μουγκά
Στα μαραζωμένα κλαδιά των δέντρων
Δε μου κελαηδούνε
Κι οι πέτρινες κρήνες
Ασταμάτητα ποτίζουν την ψυχή μου
Με φαρμακωμένο νερό.
υπεροχα τ αποτυπωσες!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
 |
