| |
Σου πέρασα του έρωτα περιδέρειο
Απο διαμάντια πολύεδρα
Που η αγάπη ανάσκαψε και ξέχωσε
Απ’τα βαθιά του πόθου μου κοιτάσματα
Στο χέρι μου στριφογυρίζει η σβούρα του παλμού
Δονείται στην μαρμαρυγή τους
Κι όλα ρουφάνε το είναι μου σα χάδι μελτεμιού
Κι όλη η κρυφή χλιδή τους
Απλώνεται αφειδώλευτα γενναία στη διάθεσή μου
Και τα μετρώ τ’αμέτρητα και τ’απαριθμώ
Πότε με την αστραπή της θωπείας σου
Πότε με την αγνότητα των ανθήσεων σου
Πότε με την ασίγαστη λαχτάρα μου
Πότε με στύψιμο της καρδιάς στεγνό
Πότε με διαλείψεις και με ζάλη
Που σ’άγγιξα για μια στιγμή
Κι άφησες στο χέρι μου
Ένα χρωματιστό επίδεσμο της στοργής σου
Και μια σημαία της αγάπης σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
