| |
Όταν αγναντεύεις τον ορίζοντα στη θάλασσα, βλέπεις πρώτα τα άλμπουρα και τα ξάρτια να ανηφορίζουνε την καμπυλότητα της Γής και στη συνέχεια το σκαρί που βρίσκεται χαμηλά.
Όμως τα δικά του ξάρτια ήτανε σπασμένα και τα άλμπουρα πεσμένα καταμεσής στο κατάστρωμα. Μόνο ένα μικρό ιστίο με πανί του την ελπίδα στην πλώρη ,αργόσπρωχνε εκεινο το ρημαγμένο σκάφος προς την στεριά.
Μόνος μετά τον χαμό της συντρόφου του στις τρικυμισμένες θάλασσες της ζωής ,είδε το φώς εκείνου του φάρου να τον προσκαλεί να δέσει τους κάβους του και έβαλε πλώρη κατα κεί.
Παιδιά και μεγάλοι τον καλωσόρισαν και σπεύσανε να του ράψουν τα πανιά,να του ξαναστήσουν τα άλμπουρα και τα ιστία,να του καλαφατίσουν το πληγωμένο σκάφος του.
Καρδιές ζεστές του φρόντισαν τις κακοφορμισμένες πληγές του, νοιάστηκαν για της ψυχής τίς λαβωματιές,του χαμογέλασαν..
Έζησε κοντά τους επτά ολάκερα χρόνια, προσφέροντας ανιδιοτελώς κάποιες γνώσεις απ την ναυτοσύνη του.
Έγινε δάσκαλος και μαθητής τους και εκείνοι αντίστοιχα ,μαθητές και δάσκαλοι του.
Ηλθε όμως ο καιρός να αφήσει τούτο το φιλόξενο λιμάνι και να ξανοιχθεί στα πελάγη.
Όμως δεν φεύγει μονάχος,καθως δίπλα του στέκει μια νέα καπετάνισσα αλλά και οι μνήμες όλων εκείνων που του έδωσαν πνοή ζωής και αισιοδοξία για το αύριο.
Σας ευχαριστώ μαθητές-δάσκαλοι μου
Μαράκος -2001-2007
δάσκαλος-μαθητής
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
