rosestar
27-12-2009 @ 04:33 | http://www.youtube.com/watch?v=HwNXvQ2OK_k
!!!!!!!!!!!!! System of a down | |
sofiagera
27-12-2009 @ 04:48 | Η ζωή σαν καταρράκτης προκαλεί.
Με ένα βλέμμα πονηρό, την πρόσκληση στο χέρι με περιτύλιγμα στη δίνει.
Μα έχει ποτάμι ορμητικό, το κύμα παίζει και γελά και σε πνίγει σκοτεινά
μες στις αβύσσου τα νερά, μες τα βλέφαρα της δίνης ::up.:: ::up.:: ::up.::
ΩΡΑΙΟ...... | |
Rannia . k
27-12-2009 @ 04:49 | Υπέροχο Ελευθερία μου!!!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ να έχεις!!!
::love.:: ::kiss.:: ::xmas.:: | |
TAS
27-12-2009 @ 05:20 | θα ήταν εξίσου ωραίο και με λιγότερο εντυπωσιακές λέξεις, Ελευθερία μου . . ::smile.:: | |
Άγγελος Αραβαντινός
27-12-2009 @ 06:14 | Δεν θα συμφωνήσω με τον TAS. Ακριβώς επειδή έχεις χρησιμοποιήσει όμορφες λέξεις και εικόνες, νομίζω ότι το πόνημά σου "βγάζει" πολύ όμορφα αυτό που στοχάστηκες! Χρόνια Πολλά και καλή Χρονιά Ελευθερία! Να είσαι πάντα δημιουργική! | |
rosestar
27-12-2009 @ 06:19 | Σας ευχαριστώ όλους!
Καλή χρονιά με υγεία...
::xmas.:: | |
TAS
27-12-2009 @ 06:22 | απλώς ενοούσα πως στα 24 ... η λίτοτητα είναι προσόν . .
καλή χρονιά . . | |
rosestar
27-12-2009 @ 06:33 | Αγαπητέ ΤΑΣ αγαπώ την απλότητα στη ζωή μου, αλλά απλώς από μικρή είχα φαντασία και έγραφα εκθέσεις στο σχολείο που ήταν αρκετά καλογραμμένες χρησιμοποιώντας "περίτεχνες" λέξεις κατά κάποιο τρόπο και έτσι μου έμεινε.
Η γραφή κερδίζει όταν τυπώνεται πλούσια με εικόνες και λέξεις κατανοητές.
Να είσαι καλά. | |
Άγγελος Αραβαντινός
27-12-2009 @ 06:39 | Δεν θα διαφωνήσω μ' αυτό το τελευταίο... Απλώς - ανεξαρτήτως ηλικίας - καθένας σύμφωνα με τα αναγνώσματά του, τις εμπειρίες του, τον τρόπο σκέψης του και την αίσθησή του για την λογοτεχνία μπορεί να εκφραστεί με οποιαδήποτε εκφραστικά μέσα. | |
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
27-12-2009 @ 06:40 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
TAS
27-12-2009 @ 06:41 | να γράφεις όπως σε εκφράζει, Ελευθερία . . ::smile.:: | |
Άγγελος Αραβαντινός
27-12-2009 @ 06:43 | "Μ' αυτό το τελευταίο", εννοούσα το δεύτερο σχόλιο του TAS. Έγραφα την απάντηση και δεν πρόλαβα να δω την απόκριση της Ελευθερίας. Και μια και την βλέπω τώρα θα συμφωνήσω με την επισήμανσή της. | |
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΘΗΛΗΣ
27-12-2009 @ 06:46 | Ο κόσμος που βλέπουν τα καστανά σου μάτια , εκφράζεται υπέροχα από την πένα σου Ελευθερία!!!! Χρόνια Πολλά!!!! ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | |
oneiropola
27-12-2009 @ 07:43 | ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ::hug.:: ::xmas.:: ::xmas.:: | |
Αγνή
27-12-2009 @ 09:00 | μου άρεσε πολύ η λίθινη ονειροπαγίδα!!!
μα συμφωνώ με τον Τας, λιγότερο πλουμιστό
σε ορισμένα μόνο σημεία
θα κέρδιζε σε δύναμη ::hug.:: | |
Tdemetriades
27-12-2009 @ 09:34 | ωραίο μου άρεσε Ελευθερία
Χρόνια πολλά!! | |
ppoppo
27-12-2009 @ 11:32 | η τέχνη εκάστου ψυχής αναγνωρίζεται από την τεχνική της ψυχοσύνθεσης του καθενός...Τί είπα τώρα? Ακόμα μιλάει η βότκα... ::lost.:: | |
Άγγελος Αραβαντινός
27-12-2009 @ 13:41 | Μια και βλέπω ότι η συζήτηση για τις εντυπωσιακές λέξεις συνεχίζεται θα ήθελα να πω το εξής : κι εμένα μου άρεσαν πολύ ο "αέρινος διαβάτης" και τα "βλέφαρα της δίνης". Αν λοιπόν ήτανε λιγότερο "πλουμιστό" όπως το λες Αγνή, τότε μπορεί εγώ να μην απολάμβανα τα ανωτέρω ή εσύ να έχανες την "λίθινη ονειροπαγίδα". Επομένως ποια θα ήταν τα "ορισμένα σημεία"; Αυτά που μου άρεσαν εμένα, εκείνα που συνάρπασαν εσένα ή τ' άλλα που ευχαρίστησαν κάποιον τρίτο; | |
ppoppo
27-12-2009 @ 13:43 | ...σωστός ο Αγγελος λέμε...μ΄αρέσεις ::rol.:: | |
Αγνή
27-12-2009 @ 13:55 | οκ, πάρε την πρόταση: Σαν φυγάς, δραπέτης, θηριοδαμαστής
που δαμάζεις τις πληγές που ήσουν για λίγο πριν
ο σκλάβος ο πιστός και ο θλιμμένος ο επαίτης.
είναι ένα σημείο που η σημασία των λέξεων εξαφανίζεται
σα να βυθίζονται μέσα στο υπέρβαρο σύνολό τους.
πάρε τις εκφράσεις: σε διαμάντια κλώνων να ελπίζει η «ελπίδα».
Αέρινη θυμάμαι ζητούσες διαδρομή, είναι υπέροχες,
και αυτά τα διαμάντια κλώνων διαμάντια πράγματι, μα εδώ η
μία καταργεί σχεδόν την άλλη. | |
Άγγελος Αραβαντινός
27-12-2009 @ 15:02 | Αυτό που λες για τον φυγά κ.λπ. μοιάζει να έχει βάση, όμως μπορεί να μην ήταν αρκετό για την Ελευθερία το δίπολο φυγάς - σκλάβος, αλλά για να ενισχύσει την σκέψη της και να "προσελκύσει" την προσοχή του αναγνώστη, να ήθελε να τοποθετήσει και τα άλλα δύο δίπολα (δραπέτης-πιστός και θηριοδαμαστής-επαίτης), χωρίς να την ενδιαφέρει το "υπέρβαρο σύνολο".
Όσον αφορά το δεύτερο με τα διαμάντια, δεν νομίζω ότι η "μια σχεδόν καταργεί την άλλη". Αν πάρουμε την φράση ολόκληρη και όχι την μισή δηλ. : "Έπλεκε δίκτυα και πλοκάμια πλουμιστά σε διαμάντια κλώνων να ελπίζει η «ελπίδα»." (βλέπουμε ότι εδώ η κοπέλα, αναφέρεται στη ζωή που υφαίνει πολλές φορές σατανικά σχέδια αλλά με "περιτύλιγμα" διαμαντιών για να ξεγελάει την ελπίδα μας), ενώ με την φράση : "Αέρινη θυμάμαι ζητούσες διαδρομή", νομίζω ότι αναφέρεται στον διαβάτη, ο οποίος μέχρι "να σταματήσει η πληγή, να κοπάσει η καταιγίδα", ζητάει "αέρινη διαδρομή" δηλ. φανταστικά ταξίδια - να ξεφύγει το μυαλό.
Όλα αυτά τα λέω βέβαια χωρίς να γνωρίζω τι ακριβώς είχε στο μυαλό της η Ελευθερία όταν τα έγραφε, απλώς μεταφέρω την αίσθηση που απεκόμισα διαβάζοντάς τα... | |
rosestar
28-12-2009 @ 08:43 | Καλησπέρα σε όλους!
Είχα πάει τον υπολογιστή μου σήμερα για σέρβις και τώρα διαβάζω τα σχόλιά σας.
Θα ήθελα να επισημάνω ότι δεν είμαι ποιήτρια ή κάποιος συγγραφέας για να έχω πείρα να ξεχωρίζω ποια είναι σωστά και ποια όχι. Γράφω πάντοτε αυτά που αισθάνομαι, χρησιμοποιώ βιώματα, φαντασία και γενικά είμαι πάντα ο εαυτός μου.
Τώρα, όσον αφορά το συγκεκριμένο χτεσινό μου ποίημα το έγραψα εντελώς αυθόρμητα και βάση της ψυχολογικής μου κατάστασης, το πως αισθανόμουν δηλαδή εκείνη τη στιγμή.
Δεν αξίζει να αντιμάχεστε μεταξύ σας...είναι μια απλή ερασιτεχνική μου δημιουργία. Περισσότερο μου αρέσει να γράφω πεζά...
Πάντως ο 'Αγγελος Αραβαντινός πλησίασε περισσότερο και κατάλαβε αυτά που γράφω.
Η υπογραφή μου "ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια" η ηλικία και το όνομά μου δηλώνει το πως βλέπω, κρίνω εγώ προσωπικά τα πράματα γύρω μου. Ο καθένας βλέπει διαφορετικά, για αυτό γράφουμε ξεχωριστά.
Σας ευχαριστώ για το πέρασμα | |
Αγνή
28-12-2009 @ 12:18 | καλησπέρα Ελευθερία. το ποίημα σου έχει υπέροχες εικόνες. μα ο Αραβαντινός δεν κατάλαβε όπως και συ. δεν τίθεται ζήτημα "ωραίας" σκέψης, αλλά διαχείρισης της σκέψης, ώστε ο αναγνώστης να μπει αβίαστα μέσα στον κόσμο που περιγράφεις, διαπιστώνοντάς τον με τις αισθήσεις του.
πώς η ζωή η δική σου σαν καταρράκτης και ποτάμι και δίνη και άβυσσος θέλει την ελπίδα σου να ελπίζει σε διαμάντια κλώνων μα θυμάσαι πως λαχταρούσε η ελπίδα σου μιά αέρινη διαδρομή γιατί τελικά η ζωή σε πνίγει αλλά και σε τσακίζει ταυτόχρονα επάνω στην πέτρα...;;; και γιατί δαμάζεις τις πληγές σαν θηριοδαμαστής; πόσες μεταστοιχειώσεις αδικτύωτες, γιά σκέψου.
με την αγάπη μου, καλό βράδυ. | |
rosestar
28-12-2009 @ 13:01 | Καλησπέρα Αγνή,
Ίσως φαίνεται κάπως οξύμωρο το ποίημα και κάπως ασυνήθιστο, αλλά πολλές φορές επειδή η ψυχή μας είναι μια άβυσσος που κρύβει ταυτόχρονα κράμα συναισθημάτων, αυτά τότε εξωτερικεύονται απλά σε ένα κομμάτι χαρτί γραμμένα με πένα, αλλά συγκεκριμένα εδώ ηλεκτρονικά. Σεβαστή είναι η γνώμη σου όπως και του κάθε σχολιαστή.
Εξάλλου το μυστήριο συναρπάζει και δημιουργεί ερωτήματα που έχεις εσύ και έχω απαντήσεις σε αυτά που ρωτάς.
Φαντάστηκα την ελπίδα σαν πρόσωπο να αντικατροπτίζεται σε διαμάντια και όχι σε καθρέπτη και να ελπίζει από τη λάμψη του διαμαντιού, αλλά καταβάθος ήταν κάτι ψεύτικο, ένα ομοίωμα οπότε σε ένα κλώνο ( φαντασία χρησιμοποίησα)
Δεν εξετάζονται πάντα όλα με βάση τη λογική και το ποίημα αυτό ήταν μια φαντασία με δόσεις της ψυχολογίας μου.
Η αέρινη διαδρομή είναι η απόδραση της ψυχής, το ταξίδι το πνευματικό των ονειροπόλων που μέσα από τα δεινά και τις ταλαιπωρίες που βιώνουν, ανοίγουν τα φτερά τους και ταξιδεύουν σε κόσμους μακρινούς. Ταξιδεύουν με τη σκέψη, η ψυχή και το πνεύμα ελευθερώνονται και το σώμα αποκοιμιέται.
Ο θηριοδαμαστής είναι ένα τολμηρό και ριψοκίνδυνο επάγγελμα, που δαμάζει πχ τα λιοντάρια που είναι άγρια και επιθετικά ζώα που τρώνε σάρκες, τα εξημερώνει.
Οι πληγές μπορεί να μην είναι σωματικές στο ποίημα αλλά πνευματικές με ουλές και πόνο.
Αέρινος διαβάτης, θαρρείς πως είσαι της ζωής
όταν τα μάτια κλείνεις και με το νου σου ταξιδεύεις.
Σαν φυγάς, δραπέτης, θηριοδαμαστής
που δαμάζεις τις πληγές που ήσουν για λίγο πριν
ο σκλάβος ο πιστός και ο θλιμμένος ο επαίτης.
Στη πρώτη αυτή στροφή αναφέρω τον άνθρωπο που θέλει να ξεφύγει από τις κακουχίες της ζωής και ελευθερώνεται με την ελπίδα και τη φαντασίωση της ονειροπόλησης.
Τελικά κατορθώνει και "δαμάζει" τις πληγές σαν θηριοδαμαστής, τις γιατρεύει και παύει να είναι σκλάβος πιστός σε αυτές και θλιμμένος ζητιάνος που μόνο ικέτευε αρχικά να απαλαχθεί.
Απλά έσπασε και νίκησε τα δεσμά και πλέον ακολουθεί τα όνειρα της καρδιάς του.
Προσπάθησα να τονίσω την υπέρβαση από κάτι ακατόρθωτο...σπάνε οι αλυσίδες και τα δεσμά...
Καλό βράδυ. | |
 |
