| |
Σε βρήκε ο νόστος να γυρνάς σε έρημες παραλίες
αφήνοντας το χνάρι σου σε θάλασσες χειμώνα
χλαμύδες απο όνειρα στο σώμα σου οι θυσίες
και το σημάδι στον λαιμό που σε πονάει ακόμα
Ξεχάστηκες μια Κυριακή με βλέμμα σαστισμένο
να βλέπεις δίπλα σου μικρές γνώριμες εικόνες
να περιφέρονται γυμνές σ' εναν πίνακα ξένο
που κάποιο χέρι έκρυψε σε βροχερούς αιώνες
Οπως αποκοιμήθηκες στην αγκαλιά του νότου
έσταζε της πένας σου το αδιάβροχο μελάνι
αφού ποτέ δεν ένιωσες τα χείλη του ανθρώπου
που έγιναν στα μάτια σου πύρινο στεφάνι
Τώρα φωτιά και λυτρωμός φαντάζει για εσένα
μια σωτηρία που κανείς δεν έχει στο μυαλό του
σε μια ζωή που σε πουλά στο ίδιο της το ψέμα
και εναν Θεό που και αυτός δεν έχει τον Θεό του
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
