| |
Έσκαψαν τα δάχτυλα...
την κύτη της θάλασσας...
στραγγάλισαν το παιχνίδι των λέξεων...
φυτεύοντας τ' άμορφα κουφάρια τους...
Σκέβρωσε η Ανατολή...
στον αντίλαλο των σιωπών...
όργωσε τις σκέψεις...
χαράζοντας τον ιστό μιας ελπίδας...
στο αμυδρό φως...
της αόρατης γέννεσης...
Μιλούσαμε σε διαφορετικές γλώσσες...
σχηματίζοντας ασπρόμαυρες εικόνες...
τ' αγρίμια πανηγυρίζουν...
την βαθειά τομή στον θάνατο...
σκορπίζοντας υγρό σκοτάδι...
στην καυτή έρημο του αυθορμητισμού μας...
στην κάθετη πορεία της ψυχής...
που αυτοκτόνησε...
***
Σκιές...
πυρπόλησαν...
το δρασκέλισμα...
χωρίς απολογίες...
στις κατάθεσης τον χρόνο...
που ακροβατούσε το όνειρο...
τώρα...
κραυγάζουν...
οι σιωπές...
στ' ατσάλινο θεριό της Δύσης...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
