| |
Εγώ δε διάλεξα να μείνω μακριά σου
Όπως δε διάλεξα ποτέ να σε αγαπησω
Εγώ δε διάλεξα για εσένα να πονάω
Ομως επέλεξα ποτέ να μη ξαναλυγισω
R(1)
Είναι η αγάπη φως και χρώματα που σβήνουνε
Όταν διαλέγουν οι καρδιές μόνες να μείνουνε
Μα και η μια αν επιλέξει να το σκάσει
Είναι αρκετό τα χρώματα να ξεθωριάσει
R(2)
Είναι τα χρώματα αγάπη μα όταν σβήνουνε
Πάντα μια άχαρη μουτζουρα πίσω αφήνουνε
Μετά πιο δύσκολο είναι αγάπη να ανθίσει
Σε μια μουτζουρα ποιος μπορεί να ζωγραφίσει
Εγώ δε διαλεξα μονάχος να βαδίσω
Ειναι φορές που άλλοι διαλέγουνε για μας
Μα τι να πω πρέπει απλα να συνεχίσω
Αφηρημένη τέχνη ο δικός μου ο καμβάς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
