| |
| | Δεκατέσσερα πουλιά |  | | | Για όσα έγιναν τον τελευταίο καιρό, όσα γίνονται τώρα και όσα θα μάθω ή πρέπει να μάθω δικαιωματικά στις επόμενες μέρες, γιατί δεν μου πάει πια να παίζω με τα παπάκια μου στη μπανιέρα.Για χαρά σε όλους! | | |
Ψες το βράδυ άνοιξα το παράθυρό μου
και πήδηξα πολύ ήσυχα στο κενό.
Όλοι έχουν κλείσει τα μάτια ξανά
και η νύκτα έπεσε εντελώς δολοφονικά.
Αντιστάθηκα και με σκότωσε λίγο.
Θα μείνω να χαζέψω το φουστάνι της
σαν από πείσμα δε θα κοιμηθώ
και θα τη δω κατάματα με χίλιες απαιτήσεις.
Έχει ντυθεί μ' εσώρουχα από χαρτί
κι εμένα τα μυαλά μου σε αεργία.
Τα μάτια μου εργάζονται κοπιαστικά
για να παράξουν πόνο και δάκρυ.
Θέλω ένα χαστούκι στο σβέρκο μπαμπά
όπως αυτά που μου 'δινες παιδί για να συνέρχομαι,
δε μου κάνουν οι σκοτωμένες αφές, τι κρίμα.
Ξύπνα μπαμπά. Δεν μ'ακούς που φωνάζω; Κοιμάσαι;
Κάθομαι ακόμα και μετράω τα παπάκια μου,
τραβάω κουπί σε μια σιδερένια μπανιέρα,
εντάξει, ίσως είναι λιγάκι χαζό μα...το κάνω.
Δε θα μπορούσα να 'μουν ψάρι,
και ψάχνω να δω αυτά που ήξεραν τα άλογα,
να δω πως η Γερτρούδη διδάσκει τα παιδιά της
Κάνω μια σκέψη, βλέπω τις πιθανότητες
τα ποσοστά ουρλιάζουν και είμαι μόνος.
Έτρωγα το φαγητό μου και δε μεγάλωσα.
Μου έλεγες ψέματα μαμά.
Δε φεύγω για ένα λόγο και για ένα δεύτερο
είναι και ένας τρίτος, τελικά θα μείνω.
Ευάερος κι ευήλιος στην εναέρια απόχη.
Το αυτοκίνητό μου έχει σχεδόν διαλυθεί
στήνω κουβέντα με τον ανεμοθώρακα,
το ράγισμά του μοιάζει με γέλοιο,
τα σχέδια μου μαζεύουν αράχνες.
Ο βιαστής ψυχών θα έρθει πάλι σε λίγο
οι σιωπές μου συνεχώς θα κουτσαίνουν
θέλουν να βγουν και να μιλήσουν κι αυτές
να πούνε λέξεις αθώες και πρόστυχες.
Να το πάλι,Θεέ μου, δεν έχω σφυγμό!
Βοήθεια, Θεέ μου, δεν έχω σφυγμό!
Για ποια Χριστίνα μου μιλάς, για ποιον Αντρέα;
Ποιος είναι ο Αντώνης που γυρεύεις;
Οι μέρες μου αναπαράγουν την αποτυχία
η κυρία Ευρυδίκη αύριο γίνεται 70 χρονών
και το ποίημά μου θέλει να γίνει άλλο!
Τον ίδιο κύκλο θα τον κάνεις κι εσύ
θα σκοντάψεις μα πάλι θ' ανέβεις, όχι;
Αυτό κουβέντιαζα χθες μ' ένα φίλο
που εγκλώβιζε καπνούς σ' ένα μπουκάλι.
Σε λίγο θα ξημερώσει, μου το είπε το ρολόι.
Δεκατέσσερα πουλιά στον ουρανό,δεκατρία,
άνθρωποι θα περπατούν στην καρδιά του χρόνου
ψάχνοντας ένα κόκκινο που σημαίνει αγάπη,
ψάχνοντας ένα κίτρινο που σημαίνει χαρά
ή το πολύ- ένα πράσινο που δεν έμαθαν ποτέ
στις μυλόπετρες μιας μυστικής καταδίκης.
Έρχονται στο μυαλό μου εικόνες και εκρήγνυνται!
Αν μ' αγαπάς, μάθε μου μια μέθοδο να πολεμώ
μια τακτική να ρίχνω κάτω τα μπουρίνια μου
και θα δεις, θ' αλλάξω, θα προσπαθήσω.
Ήθελες μόνο το κορμί μου.Γι' αυτό μ' έχασες.
Έχω μέσα μου κάτι απίστευτα γιατί
Εδώ θα αφήσω μόνο ένα. Όχι, ναι, όχι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 20
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
23-05-2005 | καλώς τονε κι ας άργησε :) από ολο το πραγματικά υπέροχο ποίημα κρατώ μόνο αυτά τα λόγια......."Ετρωγα το φαγητό μου και δε μεγάλωσα. Μου έλεγες ψέματα μαμά"...... | | Drapetis
23-05-2005 | Re file, ofeilw na omologisw oti einai apo ta kalytera sou poiimata.Ti na pw, esikostiken i trixa mou.... | | lina2
23-05-2005 | συγκλονιστικό.... | | Γιώργος_Κ
23-05-2005 | Μένω στη σελίδα, μόνο και μόνο επειδή επέστρεψες φίλε μου!! Μόνο για σένα...:) | | Schatzi
23-05-2005 | Εκπληκτικός για ακόμη μία φορά. Μου έλειψες φίλε. . .(schatzi) | | Εκάτη
23-05-2005 | αδιορθοτος πάντα...και εμένα μου έλειψες "αστυανακτα" | | Εκάτη
23-05-2005 | (...όπως και εγώ! Ορθογραφικά ;-)) | | ftx
23-05-2005 | έχω κόψει τα σχόλια εδώ και πολύ καιρό... αλλά αυτά τα δεκατέσσερα πουλιά είναι "το κάτι άλλο" !!! | | fevroni
23-05-2005 | Καλώς τον, το φχαριστήθηκα ως τα μύχια, με άγγιξε βρε παιδί μου, μπράβο! Ποίημα πραγματικό! Να ΄σαι καλά, μα κι αν δεν είσαι εδώ είμαστε εμείς. Εγώ 33άρισα και τώρα δειλά-δειλά βγάζω τα παπάκια απ΄τη μπανιέρα, μόνο αυτό σου λέω... | | Γιώργος_Κ
24-05-2005 | Ήρθε η ώρα λοιπόν, να αφήσετε τα παπάκια, και να να πάρετε την πάπια (λόγω γηρατειών), και για μένα ισχύει αυτό φυσικά...χαχαχα :) | | annaΤi
24-05-2005 | ωραίο!!!!! | | επισκέπτης
24-05-2005 | Αστυάνακτα αν και σε "γνώρισα" πολύ λίγο πριν φύγεις ειλικρινά στο λέω, μου έλειψες.... Προς το παρόν χαίρομαι πολύ που γύρισες και θα διαβάσω το ποίημα σου λίγο αργότερα γιατί δεν έχω χρόνο τώρα... ελπίζω να μη χαθείς ξανά | | Ανδρέας Ανδρέου
24-05-2005 | Γεια σας παιδιά.Χαίρομαι που με υποδέχεστε με ένα τόσο εγκάρδιο και όμορφο τρόπο μετά από την απουσία τόσο μεγάλου διαστήματος.Καμιά φορά χρειαζόμαστε το χρόνο μας για να βρούμε τον εαυτό μας αλλά και για να γράψουμε.Τώρα να μην πω ότι κι εσείς μου λείψατε;Η μύτη μου μεγαλώνει... | | Ανώνυμο σχόλιο
24-05-2005 | Ωραίο αλλά πρέπει να 'σαι πολύ πιτσιρικάς για να φαντάζεσαι ότι το κορμί σου πάει μόνο του και ότι μόνο αυτό αυτό ήθελε. | | Γιαννόπουλος Χρίστος
24-05-2005 | Α! είσαι και υπάρχεις....νόμισα ότι σε κατάπιε ο έρωτας μέχρι τον πάτο....αν έγινε καλώς...αν δεν έγινε τότε σου εύχομαι να γίνει....θέλω εξηγήσεις ήθελα να πω ....όπως και να χει δεν νομίζω να θέλεις να σου σχολιάσω το ποίημα όπως και τις σκέψεις μου καθώς ξαναφάνηκες....φιλιά... | | Γιαννόπουλος Χρίστος
24-05-2005 | το ποίημα είναι ωραιότατο αν και, όπως συνήθως, θέλει τον χρόνο..... | | Γιαννόπουλος Χρίστος
24-05-2005 | και ο χρόνος είναι μια κοκέτα που θέλει γούτσου γούτσου..... | | Γιαννόπουλος Χρίστος
24-05-2005 | κι εγώ χάρηκα πολύ..... | | Ανδρέας Ανδρέου
26-05-2005 | Χρίστο μου, χαιρομαι τοσο πολυ που ερχόμαστε ξανά σε επαφή.Να 'σαι καλά! | | ΑΧΕΡOΝΤΑΣ1986
08-10-2006 @ 15:48 | αντρέα μου.... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
