| |
που σκύβω με κοιτάω και χαμογελάω
σαν να είναι μυστικό
παίρνω αυτή τη χαρά και την κλειδώνω ελεύθερα
στο παντού, κάπου ανάμεσα στον τρίτο και στον 7ο όροφο των αστεριών!
Περπατάω στο δρόμο και μουτζουρώνων δάκρυα, και αποτυμώματα δαχτύλων, χειλιών
τα βάζω στο τσεπάκι μου και τα χαιδεύω ... πότε πότε
είναι μέρες σιωπηλές
σαν καθρέπτες μου μιλάνε
μέσα στα μάτια μου
συνομωσία
είναι μέρες
που ο καφές
τα χείλη μου φιλάει
και πλέον δεν με καις
κι ας γίναμε δυο ξένοι
ΔΕΝ ΜΟΥ ΛΕΙΠΩ
ΔΕΝ ΥΠΟΦΕΡΩ
ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ
ΝΑ ΖΕΙΣ !!!
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ
ΝΑ ΤΟΝ ΔΗΝΙΟΥΡΓΕΙΣ!!!!
ΑΦΟΥ!!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
