Γιάννης Ποταμιάνος
06-02-2010 @ 01:43 | Γυρνάει στην πόρτα το κλειδί μα δεν τολμάει ν’ ανοίξει
φοβάται μήπως ξαναδεί τον πόνο και την πλήξη
που περιμένουν για καφέ
στην παγωνιά του καναπέ
να του θυμίσουν τα παλιά κι η μνήμη του να τρίξει
Εικόνες μοναξιάς και απελπισίας
μοναδικά δοσμένες
Πολύ δυνατό ποίημα
Καλή σου μέρα | |
γαλάζια πεταλούδα
06-02-2010 @ 02:14 | Γυρνάει στην πόρτα το κλειδί μα δεν τολμάει ν’ ανοίξει
φοβάται μήπως ξαναδεί τον πόνο και την πλήξη
που περιμένουν για καφέ
στην παγωνιά του καναπέ
να του θυμίσουν τα παλιά κι η μνήμη του να τρίξει
::up.:: ::up.:: ::up.::
πολύ όμορφο!
..αυτή η παγωνιά του καναπε...πολύ μου άρεσε! | |
Simos_Vassilis
06-02-2010 @ 03:03 | .....................ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ..................... | |
barboutsala
06-02-2010 @ 03:44 | α, συγνώμη, εγώ το συρτάρι 29 έψαχνα | |
poetryf
06-02-2010 @ 05:58 | Respect ! | |
Celestia
06-02-2010 @ 06:53 | Πολυ δυνατο !!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
letitbe
06-02-2010 @ 10:40 | δραματικο λυπητερο αλλα πανεμορφο ::love.:: | |
Αγνή
07-02-2010 @ 11:10 | με το τσιγάρο του σβηστό να φέγγει στο σκοτάδι...
εκφραστικά υπέροχος, πόσο χαίρομαι να διαβάζω
ανθρώπους που νιώθουν τι γράφουν!!! | |
 |
