| |
| | μα οι νύχτες σου χαράζουνε θανάτου μαχαιριές |  | | | "πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής σου " | | |
[I]Να φύγω απ τη φυγή ,σ ένα βουνό ν ακούω την ηχώ του πόνου μου,
φωτιά με τη φωτιά ,να γεννηθούν τα όνειρα μου... [/I]
πήρε η μέρα ,κύλησες
αλλάζοντας του χρόνου τις σκιές
ζωή με φως εκίνησες
μα οι νύχτες σου χαράζουνε
θανάτου μαχαιριές
μάνα ζωή με γέννησες
με έρωτα πατέρα
το βίο μου τον έταξες
με γάμο στον Αχέροντα
ανάθεμα σε χάροντα
πισώπλατα με βαδίζεις
ρίχνεις τον ίσκιο σου μπροστά
τις μέρες μου θερίζεις
σαν το τσιγάρο καίγομαι
ζωή που σ ανασαίνω
σαν το κεράκι σώνομαι
στο δρόμο που διαβαίνω
χάρε μου παίρνεις τη ζωή
τι κι αν εγώ πεθαίνω
δυο γεννάω στη στιγμή
με ερωτά σ' ανασταίνω
μες σε φωνήεντα λαμπρά
που έχουνε οι λέξεις της ζωής μας
μαζί με σύμφωνα μουντά
πολύχρωμα βεγγαλικά
οι εκρηξεις της ψυχής μας
το ιδανικό ταξίδι της ζωής σου
μόναχος κάνε το εσύ και η ψυχή σου
με του έρωτα το ακλοόλ στο αίμα
και τ' όνειρο στου ορίζοντα το βλέμμα
[I]Ο φόβος του θανάτου δημιούργησε την οντολογική ιστορία της εξέλιξης
του ανθρώπινου γένους . Aντέστρεψε τους πόλους της ανθρώπινης
πράξης και διαμόρφωσε την ανθρώπινη ηθική έτσι , ώστε να αντινομεί με
τη φύση του, δηλαδή τη ζωή .Τούτο σημαίνει ένα .Ο,τι δεν προσπαθεί να
περπατήσει το μονοπάτι της φύσης του και να συναντήσει τη ζωή,αλλά ,
τρέπεται σε φυγή προσπαθώντας να αποφύγει το θάνατο, μορφώνοντας
τον χαρακτήρα της ανθρώπινης πράξης από συν σε πλην.
Η συνειδητή τάση του να ξεφύγει τη φτώχεια της ζωής(την παροδικότητα
του βίου ), υπηρετεί ασυνείδητα τον πλούτο του θανάτου.Κι όσο η τάση
του γίνεται μανία , τόσο ο φόβος γίνεται πανικός . Χάνεται η ζωή και
κερδίζει ο θάνατος.
Η φύση του ανθρώπου έχει δυο πλευρές .Τον ερωτά που γεννά + και τον
θάνατο που αφαιρεί - . Νόμισμα που πετά η ζωή στο άπειρο ,και για να
πέσει απ την πλευρά της αιωνιότητας ,το ειδικό βάρος πρέπει να τάξει
προς την πλευρά της ζωής και όχι προς το βάρος του θανάτου . Αυτό
πετυχαίνεται μόνο αντικρίζοντας τον θάνατο,ελαφρώνοντας την πεινά του
και όχι αποφεύγοντας τον ,βαραίνοντας την αδηφαγία του .
Την ηθική του ανθρώπου την κινεί ο φόβος του σκότους , αλλά ονομάζει
την πράξη του πόθο φωτός.Θέτει ως σκοπό του την αποφυγή της ήττας
και την βαφτίζει επιδίωξη νίκης .Αλλά με αυτή την τακτική ,το αν θα
νικηθεί κάποτε είναι αβέβαιο , το ότι όμως δεν θα νικήσει ποτέ είναι
βέβαιο.Γιατί η νίκη του πόνου της ζωής δεν έρχεται όταν αγνοείς την λύπη
αλλά μόνο όταν ξυπνάς από τον ύπνο της λήθης . [/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | ..κι είναι η ποίηση η συνείδηση της πράξης.. | | | |
|
giannis0911
09-02-2010 @ 17:24 | http://www.youtube.com/watch?v=zwNrbEFPPGc&feature=related | | sofianaxos
09-02-2010 @ 22:41 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | oneiropola
09-02-2010 @ 22:44 | μες σε φωνήεντα λαμπρά
που έχουνε οι λέξεις της ζωής μας
μαζί με σύμφωνα μουντά
πολύχρωμα βεγγαλικά
οι εκρηξεις της ψυχής μας
ΤΕΛΕΙΟ!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Akrivauthority
10-02-2010 @ 05:28 | ....κι έρχονται στιγμές που νιώθεις πολύ μόνος, άδειος, μελαγχολικός...σα τα μουντά πρωινά βροχής που θυμίζουν απόγευμα...
περπατάς κρατώντας μια μοβ ομπρέλλα αλλά ούτε το χρώμα της έχεις προσέξει, ούτε τις σταγόνες που πέφτουν πάνω της ακούς...ούτε την καλημέρα κάποιου γνωστού περαστικού...
τα μάτια σου καρφωμένα στη λάσπη κι ένα σύγκρυο σε πιάνει σα νιώθεις το σουρούπωμα της ψυχής σου,βλέπεις τα όνειρά σου βουτηγμένα σ'αυτή και πατημένα από χιλιάδες βήματα, λιμνούλες εδώ κι εκεί στις λακούβες του δρόμου...
σε κάποια βιτρίνα θολή-θολή απ'την υγρασία, τη βρωμιά του χρόνου?-, αναζητάς το βλέμμα σου και ξάφνου συνειδητοποιείς πως είν'τα μάτια σου θολά...λες νάναι απ'τη βροχή?
γοργός ο σφυγμός κι ο χτύπος ολοένα δυναμώνει...κοίτα μωρέ, κοίτα πιο προσεκτικά....
πίσω σου στέκεται το κενό σου και σ'ακολουθεί...δεν είσαι μόνος...
Στο χαμόγελο δεν υπάρχει κενό, δεν υπάρχει θλίψη, δεν υπάρχει φόβος, δεν υπάρχει θάνατος...
Ζω μέσα σ'ένα σου χαμόγελο....
Μπορείς να σταματήσεις να χαμογελάς....ψυχή μου?
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | giannis0911
10-02-2010 @ 05:48 | Akrivauthority
Ζεις...το χαμόγελο που έφερες στα χείλη μου ..
πως θα μπορούσα να σταματήσω να χαμογελάω ψύχη μου
όσο εσύ χαμογελάς ;
Πως να στερήσω το χαμόγελο απ τα δικα σου χείλη ;
Πως να στερήσω το χαμόγελο απ τα δικά μου χείλη ;
"Στο χαμόγελο δεν υπάρχει κενό, δεν υπάρχει θλίψη, δεν υπάρχει φόβος, δεν υπάρχει θάνατος..."
Στο χαμόγελο -σ ο υ- δεν υπάρχει κενό, δεν υπάρχει θλίψη, δεν υπάρχει φόβος, δεν υπάρχει θάνατος...
...υπάρχει όμως αγάπη ...
| | Helene52
10-02-2010 @ 12:51 | Άφωνη ....................!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | elpidakwstopoulou
10-02-2010 @ 14:07 | Εάν πιστεψεις πως δεν υπαρχει συνέχεια και φως ...εάν ανακαλύψεις ότι θέλεις να αποφύγεις τούτη την ήττα ...θα πρεπει να εχεις τεράστια δύναμη μέσα σου...
θα μπορούσαμε απλά να κερδίσουμε στιγμές ...φωτεινές γήινες στιγμές ...σφυρηλατώντας αλήθειες μέσα μας....γεμίζοντας τις μικρές ζωές με αληθινή άδολη αγάπη για τον άνθρωπο.........αλλά έστω και με μια μικρή ελπιδα ότι κάποια πράγματα δεν πεθαίνουν ποτέ ....
Μην σταματήσετε να γραφετε είναι από τα σπάνια που έχουμε ανάγκη !!!!!!!!!!!! | | giannis0911
11-02-2010 @ 05:25 | elpidakwstopoulou
Η μοίρα του ανθρώπου σκληρή και γεμάτη συγκρούσεις ...η συνείδηση του εαυτού του τον κρατά δέσμιο να υφίσταται ένα ταπεινώτικο μαρτύριο . Προμηθεικό .Η σιγή του στον "΄πόνο" της τιμωρίας αποτελεί 'εκφραση της ανυποχώρητης υπερηφάνειας του .Μόνος στην ερημιά του σκυθικού βράχου , μικρός θεός , υψώνει κραυγή διαμαρτυρίας . Υπομένει το αναπότρεπτο μαρτύριο , συνειδητά , υποκείμενος στην ανάγκη. Αθλος η τραγικότητα του, αναδύει την σημασία της προφορά του στον "ΑΝΘΡΩΠΟ" , βιώνοντας τον μικρόκοσμο μίας προσωπικής περιπέτειας οραματίζεται τον μακρόκοσμο, μέσα στον οποίο αποκτά ιδιαίτερο νόημα η προσωπική βιωματική εμπειρία , "ε λ π ι δ α ότι κάποια πράγματα δεν πεθαίνουν ποτέ ...."
::smile.:: ::smile.:: ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
