| |
Η ΓΙΑΝΝΑ
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Η Γιάννα είναι ένα απλό κορίτσι. Χαρούμενο και γεμάτο ζωντάνια. Ξεχωρίζει, εκεί που εργάζεται επειδή η γλώσσα της πάει σαν ροδάνι και τα χέρια της κινούνται συνέχεια. Δεν διανοείται να ζήσει και να κάθεται χωρίς να κάνει κάτι. Αρχικά ,εμείς, οι πελάτισσες της την κοιτούσαμε λίγο περίεργα. Η οικειότητα της και οι χαιρετούρες αρχικά σε ξαφνιάζουν. Η όρεξη της για ζωή και δράση μας φαίνονταν αφύσικη επειδή οι περισσότερες από εμάς έρχονται στο κομμωτήριο για να χαλαρώσουν. Ίσως και να κλέψουμε λίγο ύπνο ενώ τα απαλά χέρια των κοριτσιών κάνουν θαύματα στο κουρασμένο σώμα μας. Μετά από λίγο καιρό όταν διαπιστώνεις ότι είναι πολύ καλή στην δουλειά της αλλάζεις γνώμη. Χαίρεσαι όταν την βρίσκεις εύκαιρη να ασχοληθεί λίγο με το ταλαιπωρημένο, από τις πολλές βαφές, μαλλί σου.
Την ξεχώρισα επειδή κάθε φορά που ερχόμουνα, χωρίς να κλείσω ραντεβού, ήταν πρόθυμη να με εξυπηρετήσει. Μετά ,όταν σε κάποια συζήτηση που κάναμε επειδί επέμενε ότι μόνο αυτή η βαφή ταιριάζει για την φυσιογνωμία μου. Τα επιχειρήματα της ήταν λίγα και καλά με ορατά μερικά παραδείγματα μέσα στο κομμωτήριο. Τελικά είχε δίκιο. Το μαλλί μου έκανε καλή εντύπωση και εισέπραξα και θετικά σχόλια για την λάμψη και την ειδική απόχρωση του ξανθού μου. Τα τελευταία τρία χρόνια δεν την έχω αλλάξει και βγήκα κερδισμένη.
Έφυγε από ένα χωριό από την Αιτωλοακαρνανία .Από τα 13 της δουλεύει. Όχι για τι η οικογένεια της ήταν φτωχή αλλά έτσι την έχουνε μάθει οι γονείς της. Η δουλεία σε δοξάζει στην ζωή σου. Μόνο έτσι θα φτάσεις κάπου. Αρχικά πήγαινε στα χωράφια. Στα καπνά. Θυμάται ακόμα ότι οι γονείς της προσέχανε να μην την ξυπνήσουν πέντε η ώρα το πρωί που πηγαίνανε αυτοί να μαζέψουν τα καπνά Ήξεραν ότι ο ύπνος τρέφει τα παιδιά. Τα έμαθε καλά και ακόμα και τώρα ξεχωρίζει το καπνό το καλό από το σκάρτο. Δεν μέτρησε πόσα φύλλα πέρασε με την βελόνα για να τα κρεμάει μετά στην λιάστρα. Δεν θυμάται πόσα δέματα βγήκαν από τα χέρια της. Δεν ξέχασε όμως ποτέ ότι οι γονείς της την προσέχανε πολύ να μην εξαντληθεί. Θέλανε να φύγει από το χωριό. Να γίνει κάτι στην ζωή της.
Τέλειωσε το σχολείο και ήρθε στην Αθήνα αποφασισμένη να ασχοληθεί με αυτό που της αρέσει πάρα πολύ. Την κομμωτική. Μπήκε στο σχολείο. Δύο χρόνια ταλαιπωρήθηκε κάνοντας δουλείες του ποδαριού. Μία πίσω από την άλλη για να ζήσει. Οι περισσότεροι την κορόιδεψαν. Δεν την πλήρωναν ή δεν της κολλούσανε τα ένσημα. Δεν πτοήθηκε. Ποτέ δεν φοβήθηκε την δουλειά. Όταν τέλειωσε δεν μπόρεσε να δουλέψει στο αντικείμενο της. Το πρωί δούλευε τηλεφωνήτρια και το απόγευμα πήγαινε στο κομμωτήριο. Απλήρωτη αλλά …έβλεπε. Ξεκίνησε σαν βοηθός στο λούσιμο και έφτασε στην βαφή. Έμαθε γρήγορα. κυρίως πώς να ανακατεύει τα χρώματα και πώς να περιποιέται καλύτερα τις δύστροπες πελάτισσες. Θεωρεί ότι αυτή ήταν η καλύτερη σχολή επειδή άλλη είναι η θεωρία και άλλα συναντάς στην πράξη. Βελτιώθηκε και ακόμα προσπαθεί. Δοκιμάζει και πετυχαίνει. Ξέρει ότι οι καιροί είναι δύσκολοι. Παρατηρεί που μειώθηκαν οι πελάτες. Βλέπει γύρω της την οικονομική κρίση και ξέρει ότι θα επηρεάσει και το επάγγελμα της. Αναρωτιέται τι άλλο πρέπει να κάνει για να ζήσει με αξιοπρέπεια από τη δουλειά της. Να μην μιζεριάσει! Είναι αποφασισμένη. Δεν θα αφήσει τίποτα να της χαλάσει το όνειρό της. Θα παλέψει. Είναι νέα και έχει την Υγεία της. Χαμογελαστή και πρόσχαρη θα μεταγγίζει όρεξη για ζωή και δράση στις πελάτισσες του κομμωτηρίου. Δεν την φοβάται την δουλειά αλλά δεν ξέρει αν φτάνει μόνο αυτό;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
