stixoi.info: Coty-1 _

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	131210 Τραγούδια, 269570 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Coty-1 __ 3/5

συρτάρι 33 - Θ3

Ένα ναυάγιο, 17 ζωές

Κάβο Μαλιάς, Γενάρης 1993, 5 μίλια από νησίδα Παραπόλα.
Νύχτα Θεοφανίων, Φορτίο: 3.666 τόνοι τσιμέντο

COTY 1

Εκείνο το πρωΐ φορτώσαμε Χαλκίδα
καράβι γερασμένο με καπετάνιο αψύ
γρέγος καιρός, χιονιάς, ανάστροφα η πυξίδα
δεμένα τα φιλιά μου στον κάβο τον δεξί

ξωπίσω τα νερά να στέκουν βλογημένα
φτερούγες καθρεφτίζουν ζητώντας τον σταυρό
κανείς δεν είχε δει του απόπλου τα γραμμένα
μονάχα ένα σημάδι στου χάρτη τον αφρό

Αφήσαμε ζερβά του καναλιού τη σκέπη
και βγήκαμε στο κύμα πορεία για τη Τζιά
στης τρίαινας τη σκιά που από ψηλά μας βλέπει
κάποια άλλη είχε τρυπώσει στ’ αμπάρια μας κρυφά

στου Πόρου τ’ ανοιχτά ο δεύτερος ρωτούσε
- που πάμε καπετάνιε κι αλλάξαμε γραμμή;
κι εκείνος βλοσυρά του ‘λεγε πως μπορούσε
σαν πρώτος πιά θα γίνει απάντηση να βρεί

Στη νύχτα είχαμε μπεί τουλάχιστο πριν μιαν ώρα
της Ύδρας το φανάρι, το τελευταίο κερί,
με πείσμα οι μηχανές μας σπρώχνανε την πρώρα
που αντάμωνε δαιμόνους σε κάθε αφροκορφή

στις έξι ο λιπαντής μας έστειλε σινιάλο
και στις εφτά η φουσκάλα μπατάρησε γερά
απ’ έξω τα στοιχειά χορεύανε τον μπάλο
πηδώντας με φιγούρες που ανοίγαν τα σκαριά

Τότε ήρθε κι η στιγμή που οι ναυτικοί γνωρίζουν
στη γέφυρα π’ ανάβει το κόκκινο του νου
τότε που οι μηχανές μες στην ψυχή γυρίζουν
κι οι θερμαστές ανάβουν καντήλια τ’ ουρανού

……Εκείνο το πρωΐ φορτώσαμε Χαλκίδα
μα εκείνο που λυπάμαι δεν είναι στο βυθό
κρατάει στην αγκαλιά το πέλαγο μ’ ελπίδα
σε κάβο καθισμένη, μ’ ακόμα να λυθώ……


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 12 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Κοινωνικά & Πολιτικά Ομάδα Στίχοι για μελοποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

ΥΓΡΟ ΠΥΡ 14-02-2010 @ 15:47	...ΣΕ ΚΑΒΟ ΚΑΘΙΣΜΈΝΗ , Μ`ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΛΥΘΩ...ΥΠΕΡΟΧΟ! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΚατεριναΘεωνα 14-02-2010 @ 15:54	ΕΑΝ ΔΕΝ ΘΥΜΟΜΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΘΑ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΔΙΑΒΑΖΩ ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑ.ΚΙ ΑΣ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΖΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ. ::theos.::
ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΣ 14-02-2010 @ 16:04	επέτρεψέ μου...
ΛΑΧΕΣΙΣ 14-02-2010 @ 16:17	στην Άνδρο, ένα άγαλμα είναι έτοιμο να φύγει...Μ'ενα βήμα περνάει από την στεριά, στη θάλασσα και κρατάει ένα δισάκι στον ώμο....ονομάζεται το άγαλμα του αφανούς Ναύτη...εκεί μέσα στο δισάκι θα το φυλάξω... μην ανησυχείς....
ANTHEKTIKI. 14-02-2010 @ 16:21	ακόμα να λυθώ…… etsi niotho kathe mera pio poly.. demeni sto vitho.. kalimera.. ::blush.::
sofianaxos 14-02-2010 @ 21:47	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
γαλάζια πεταλούδα 14-02-2010 @ 22:10	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΜΑΡΓΚΩ 14-02-2010 @ 22:13	ΑΚΡΙΒΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΩΝ! ::up.::
sofiagera 14-02-2010 @ 22:24	Εκείνο το πρωΐ φορτώσαμε Χαλκίδα καράβι γερασμένο με καπετάνιο αψύ γρέγος καιρός, χιονιάς, ανάστροφα η πυξίδα δεμένα τα φιλιά μου στον κάβο το δεξί ::up.:: ::up.:: ::up.:: ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ..... Ν' ΕΦΤΑΙΓΕ ΜΟΝΟ Ο ΚΑΚΟΣ ΜΑΣ Ο ΚΑΙΡΟΣ;
nea xrysi 14-02-2010 @ 23:03	Δυνατό!!!! ::yes.:: ::theos.::
oneiropola 14-02-2010 @ 23:45	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ηώς 15-02-2010 @ 00:23	::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: καλή σου μέρα ..τα σέβη μου!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο