| |
Μια θλιμμένη μπαλάντα με ξυπνάει τα βράδια
στα ταξίδια της σκέψης που τα ντύνει η σιωπή
σ' ενα σώμα που αφήνει τα δικά του σημάδια
γερασμένες αλήθειες στων ματιών την βροχή
'Ενα ξένο φεγγάρι με αναμνήσεις που καίνε
στις αγάπης τα φίλμ θα σκοτώνει τον χρόνο
με ενα δάκρυ πνιγμένο απ' αυτα που δε λένε
να ξεχάσουν ποτέ γιατί σε άφησε μόνο
Στον καθρέπτη μπροστά μια γνώριμη εικόνα
σου θυμίζει στο πρίν της ζωής σου το μετά
σε μια γυάλα μικρή σαν χρυσόψαρο ακόμα
να υπάρχεις να ζεις να κοιτάς στο πουθενά
Μια θλιμμένη μπαλάντα με ξυπνάει τα βράδια
χρονια τώρα στον γρίφο που παλεύω να βρώ
στις ψυχής μου το φως που κρατούν τα σκοτάδια
δυο χείλη να μου λένε την λέξη σε αγαπώ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
