| |
Έρημο στέκεις κι άστεγο, αρχαίο ωδείο
πόσο στη μοίρα μοιάζουμε και στη θωριά μας !
γνωρίζουμε κι οι δυο ποιοι φέρουν προσωπείο
μα έχουνε μουσική ευφρανθεί τα ερείπιά μας
περνά ο αέρας και σφυρίζει απ’ την αψίδα.
στων επισήμων τη σειρά χόρτα φυτρώνουν.
κενό φιλοθεάμον γέμισε η κερκίδα
την ερμηνεύτρια σιγή που αποθεώνουν .
σκόνη επικάθεται ο καιρός στο σκηνικό μας
μόνιμο, λόγω σκουριασμένης περιάκτου
αυτόπτες μάρτυρες της παρακμής του εντός μας
θύματα εκρήξεως της κοσμικής ατράκτου
οι δόμοι μας σαν ποια να οικοδομήσαν Ρώμη;
ποιο τάχα τα γλυπτά μας να κοσμούν μουσείο;
σε πείσμα όμως των καιρών στέκουμε ακόμη
κι ας έρημοι, κι ας άστεγοι… αρχαίο ωδείο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
